ચાર્લ્સ લેક તરફ જતી સીનીયર સીટીઝન ની બસમાં થી ભારતી બેન ને કહેવામાં આવ્યું કે દાળ ની વાત કરો. આગળ માઇક પાસે આવી ભારતી બેને ૪૦ વર્ષ પહેલાની બીહારમાં તેમની કોલીયરીમાં લગ્ન ની શરુઆતની વાર્તા કહેવા માંડી.
અમારા ઘરમાં અને સાસરીમાં રસોડામાં તો મહારાજ જ રાંધતા હોય..પણ મારી જેઠાણીઓનાં કાવતરાનાં ભાગ સ્વરૂપે રસોઇ કરવાનું મારે માથે આવ્યું જો કે મારા પતિ ભરત મને મદદ કરવાના હતા તેથી હિંમત કરીને બટાકા બાફવા મુક્યા અને દાળ ચઢાવા મુકી.. બીજા ગેસ ઉપર ભાત ઓસાવા મુક્યો…
કુકરની ત્રણ સીટી થઇ પણ દાળ ચઢવાનું નામ જ નહોંતી લેતી તેથી ભરતે ગંભિર ચહેરે કહ્યું સોપારી નાખી દાળ ફરી કુકરમાં મુકી દે અને તે તેના કામે જતા રહ્યા.. આ બાજુ પપ્પાની પુજા પુરી થવાનાં ચિન્હો દેખાતા હતા અને કુકર ખોલ્યુ તો દાળ તો સબ સલામત હતી દાણો પીગળવાનું નામ જ નહોંતી લેતી એટલે મનમાં વિચાર્યુ..કદાચ એક સોપારી ઓછી પડતી હશે તેથી મુઠો ભરીને સોપારી નાખી અને કુકરનું પાણી બદલી ફરી કુકર ચઢાવ્યું.. શાક નાં છોડા કાઢ્યા અને સુકી ભાજી વઘારી..ભાત ઉતાર્યો ઢોકળુ ઉતર્યુ પણ કુકરમાં દાળ ચઢતી નહોંતી..
ચાકરનાં ક્વાર્ટરમાં કામવાળી કાંતાને ઘેર વાડકી લૈને હું ગઈ અને કહ્યું બેન દાળ આપને.. પતિનાં ભાણામાં પીરસેલી દાળ વાટકામાં ઠાલવી ઘરે થાળીમાં મુકી રોટલી કરવા માંડી ત્યારે સસરાજી પધાર્યા…સાથે જેઠાણીઓ પણ આવી તમાશો જોવા
દાળનોં પહેલો સબડકો લેતાજ સસરાજી બોલ્યા.. “કોણ કહેછે ભારતીને રસોઇ બનાવતા નથી આવડતી?’
વાર્તા સાંભળતા બસનાં શ્રોતાઓનો પ્રશ્ન હતો કે સોપારીની દાળનું શું કર્યુ?
“જેઠાણીઓ નો પણ આજ પ્રશ્ન હતો..” મેં તેમને ટ્રેશ કેન બતાવી દીધું અને સૌ હસતા હતા…..
ભરતને આ નુસખો બતાવનાર જેઠાણીનું મોં જોવા જેવું હતું પણ હું ખુશ હતી કારણ કે હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા,,,
સહિયારું સર્જન - ગદ્ય 