વેલેન્ટાઇન ડે -કેદાર સિંહ જાડેજા (સહયોગ જીતેંદ્ર પઢ)

• 

• 

• 

વેલેન્ટાઇન. નો ભુગર્ભ અર્થ પ્રેમ છે.પ્રેમ કોઇ પક્ષ,જાતિ,ધર્મ,પાત્ર,સીમાડા,જીવ,નિર્જીવ,સ્વાર્થ ,બદલો જેવા અનેક ઘટકોથી મુક્ત છે.પ્રેમ તો સાધના છે.પ્રેમ તો ઇશ્વર સાથે કોઇપણ માધ્યમથી કરેલી સાચી સંવાદિતા છે.આત્માની જીવ સાથેની દૈવીે ચેતનાની હયાતિનો અહેસાસ અને શુદ્ધ ભાવે ઇશ્વર કૃપાની આભારવશતા માટેનો અવસરનો દિવસ છે. પ્રેમ મંગાય નહીં,પ્રેમ ભીખ નથી. પ્રેમ કર્તવ્ય કરી,પૂણ્ય બળે….પ્રાપ્ત કરાય છે.પાત્રતા પામો એટલે તે તમારા વિચારમાં સુખદ વ્યવહાર બની વર્તનરૂપે…વહેતું ઝરણ બની સ્મિત થઇ વહે…આ પ્રકૃતિગત નિયમ છે.બે શુદ્ધ આત્મા,જીવ,પાત્રોનું કોઇપણ જગ્યાએ,કોઇપણ સ્થળે,કોઇપણે ક્ષણે સહજતાથી થયેલું એકીકરણ છે.આધ્યાત્મિક ભાષામાં કહું તો ભીતર બેઠેલા જીવ નું બીજા હૃદયમાં રહેલાં પરમાત્મા સાથેનું મિલન છે. જે દુન્યવી સંબંધોને નિભાવવા અલગ નામોથી ઓળખાય છે.ગીતામાં દરેક ધર્મ ના શાસ્ત્રોમાં આ વાત કહી છે. દરેકમાં મારો વાસ છે. જો દરેક જીવ માં ઇશ્વર વસે છે..તો તમે જેને ઓળખો,જેને ચાહો,જેને ગમો તે ખુશીરુપે અવતરે છે..આ આનંદ તત્વ છે.
તે પ્રેમ છે.
ગીતામાં અધ્યાય નવ,શ્લોક29માં શ્રીકૃષ્ણ કહે છે…હું સર્વ પ્રાણીઓ માં છું,સર્વ મારામાં છે અને હું સર્વમાં છું. મતલબ પ્રેમ એ ઇશ્વર સ્વરુપ છે.જાત ને ચાહો.સ્વ ને ચાહો.શુદ્ધભાવ થી ચાહો…આનું નામ…પ્રેમ છે…
પ્રેમ તે વિજાતીય આકર્ષણ માત્ર નથી… પ્રેમ માટે કોઇ એક દિવસ ન હોય પરંતુ પળે પળ જેનું અસિત્વ ગું જે છે પ્રેમ છે. તેમાં વધઘટ ન હોય…તેથી કબીરજી કહે છે.
घडी चढें,धडी उतरे,वह तो प्रेम न होय
अघट प्रेम ही हृदय बसे,प्रेम कहीए सोय..!
આવો પ્રેમ વહેતાે રાખીએ…..એજ ખરો પ્રેમ દિવસ…પ્રેમ પર્વ સતત છે..અવિનાશી..છે..
14/2/2020.
જિતેન્દ્ર પાઢ
અમેરિકા

7 ફેબ્રુઆરી મતલબ રોઝ ડે છે. આ દિવસે તમે તમારા નિકટના લોકોને તમારી ભાવનાઓ ગુલાબના ફૂલ દ્વારા જાણ કરી શકો છો. રોઝ ડે ના દિવસે ફક્ત પ્રેમી પંખીડા કે પતિ-પત્ની જ ગુલાબના ફૂલ નથી આપતા, પણ તમે દરેક નિકટના લોકોને ફૂલ આપી શકો છો જેને તમે દિલથી માનો છો.

 

મોટાભાગે જ્યારે પણ પ્રેમની વાત આવે છે તો ગુલાબનો ઉલ્લેખ જરૂર થય છે. ગુલાબ વગર પ્રેમનો એકરાર શક્ય નથી. આજની જીંદગી ખૂબ જ ફાસ્ટ છે. પણ છતા પ્રેમ અને પ્રેમની પરિભાષાને સમય નથી બદલી શક્યો. તેથી પ્રેમનો એકરાર લોકો આજે પણ ગુલાબથી જ કરે છે.

બની શકે કે તે તમારી પુત્રી હોય, 

 

મિત્ર હોય,
ટીચર હોય,
પપ્પા હોય,
મમ્મી કે પછી તમારા દાદા-દાદી. લોકોને ભ્રમ છે કે આ દિવસ પશ્ચિમની દિવસ છે અને તેને ફક્ત યુવા લોકો જ મનાવી શકે છે. પણ એવુ નથી, પણ આ દિવસ તો પ્રેમ, મૈત્રી,
વિશ્વાસને બતાવવાનો દિવસ છે અને ત્રણેય વાતો કોઈપણ સંબંધ માટે જરૂરી હોય છે.

હવે એ ભલે મૈત્રીનો સંબંધ હોય કે પ્રેમનો. કે પછી મમતાનો. બસ તમે થોડો ગુલાબના રંગોની પસંદગી કરવી પડશે. તમારા સંબંધોના હિસાબથી. તો ચાલો તમારી આ મુશ્કેલી અમે દૂર કરી દઈએ છીએ. અમે તમને બતાવીશુ કે કોને કયા રંગનુ ગુલાબ આપશો.

જો તમારો કોઈ મિત્ર તમારાથી ઘણા દિવસથી નારાજ છે અને એક લાંબા સમયથી તમે તેની સાથે વાત નથી કરી તો આજથી સારો કોઈ દિવસ નહી હોય તેને મનાવવાનો. તમે તેની પાસે સફેદ ગુલાબ લઈને જાવ અને સ્માઈલ કરો પણ દિલથી સોરી બોલો, પછી જો જો તે બધુ ભૂલીને તમારા ગળે ભેટી પડે છે કે નહી.

જો તમે કોઈની જોડે મૈત્રી કરવા માંગતા હોય તો તમે એ વ્યક્તિની પાસે ‘યલો ગુલાબ’ લઈને જાવ. પછી જો જો તમારી મૈત્રી કબૂલ કર્યા વગર તેનુ મન પણ નહી માને. ભલે પછી એ મિત્ર મેલ હોય કે ફિમેલ તેને તમે તમારી મિત્રતા ફૂલો દ્વારા બતાવી શકો છો.

હવે વારો છે એકરારે-એ-દિલનો. તો તમને બતાવી દઈએ કે જો તમારુ દિલ કોઈને પસંદ કરે છે પણ હજુ સુધી તમે તેને દિલની વાત નથી કરી તો આજનો દિવસ તમારા દિલની વાત કહેવા માટે એકદમ બેસ્ટ છે. તમે પિંક કલરનુ ગુલાબ તમારા પ્રેમી કે પ્રેમીકા પાસે લઈ જાવ.. પછી જો જો તમારે કશુ જ બોલવાની જરૂર નહી પડે.

જો તમે તમારા ગાઢ પ્રેમને કોઈની સામે બતાવવા માંગો છો તો નાનકડું લાલ ગુલાબ હોવુ જોઈએ. હવે એક લાલ ગુલાબ લઈને બસ તમારા લવિંગ પર્સન પાસે પહોંચી જાવ પછી જુઓ એ વ્યક્તિ તમરા પ્રેમના બદલામાં તમને કેટલો પ્રેમ આપે છે.

લાલ ગુલાબ ફક્ત હસબંડ વાઈફ કે પછી લવર્સ જ નથી આપતા પણ એક પાંચ વર્ષની પુત્રી પણ પોતાના પિતાને રેડ રોઝ આપી શકે છે કે પછી એક 20 વર્ષનો પુત્ર પણ પોતાની 50 વર્ષની મમ્મીને આપી શકે છે.

તો પછી મિત્રો મોડુ ના કરશો.. એક સુંદર ગુલાબ લઈને પહોંચી જાવ તમારા વ્હાલાઓ પાસે. પછી જો જો આજનો દિવસ તમારા સુંદર દિવસ તરીકે યાદગાર બની જશે.

https://gujarati.webdunia.com/article/valentine-day/happy-rose-day-gujarati-article-113020700005_1.html

નિરાલી ભગત (૯)નિરંજન મહેતા

courtsey http://www.google.com

પ્રતાપને કહ્યું તો ખરૂં કે અમેરિકા જઈને સર્જરી કરાવવા માટે ખર્ચો બહુ થાય એટલે તેની ઈચ્છા મુંબઈ જઈ તેમ કરવાની છે પણ તેને એ પણ ખબર હતી કે તેના મામા આ વાત માનવાના નથી અને તેને અમેરિકા લઇ જઈ સર્જરી જરૂર કરાવશે. તો પણ એકવાર તે વિષે વિસ્તૃત ચર્ચા કરવી જરૂરી છે તેમ નિરાલીને લાગ્યું. પણ તે માટે યોગ્ય સમયની રાહ જોવી રહી.

આ બાજુ નિરાલીના મામા ચંદ્રેશભાઈએ નિરાલીની સર્જરી માટે અમેરિકા જવા શું શું કરવું તે માટે પહેલા તો ડો. શાહને મળીને વિગતવાર વાત કરી. ડો. શાહનો પણ અભિપ્રાય હતો કે ભલે નિરાલીની ઈચ્છા મુંબઈ જઈ સર્જરી કરાવવાની છે તો પણ તેના સ્તનોનું કેન્સર એટલું પ્રસરી ગયું છે કે કદાચ મુંબઈમાં તેની યોગ્ય સારવાર ન પણ મળે. જ્યારે અમેરિકામાં તો હવે ન કેવળ કેન્સરનો ઈલાજ આગળ વધી ગયો છે, સર્જરી પણ સહેલી થઇ ગઈ છે પણ સાથે સાથે સર્જરી બાદની પ્રક્રિયા પણ સારી રીતે પાર પડે છે. વળી સ્તન પ્રત્યારોપણની પ્રક્રિયા પણ સારી વિકસી છે.

વધુ ચર્ચા બાદ ડો. શાહે કહ્યું કે અમેરિકાની એમ.ડી.એન્ડરસન હોસ્પિટલ કેન્સરના ઉપચાર માટે બહુ જાણીતી છે. ત્યાંના ડો. ભુવન ભક્તા બહુ જ કાબેલ ડોક્ટર છે અને સ્તન પ્રત્યારોપણ નિષ્ણાત છે. તેઓ ન કેવળ સર્જરી દરમિયાન પણ ત્યારબાદ પણ તેમના દર્દીઓની ખાસ સંભાળ લે છે. તેમાંય કોઈ પોતાના દેશ ભારતમાંથી આવ્યું હોય તો તેની પ્રત્યે જરા વધુ લગાવ રહે છે કારણ તેઓ ભારતીય તો છે ઉપરાંત ભારતથી આવતા લોકો માટે અમેરિકા અને અમેરિકન હોસ્પિટલ માટે કેવી મૂંઝવણભરી સ્થિતિમાં હોય છે તે સમજે છે એટલે તેવા દર્દીઓને તેઓ પોતાના કુટુંબીજન ગણી થોડીક વધુ દરકાર કરે છે. યુવાન વયે જ તેમણે અમેરિકામાં સારી નામના મેળવી છે. તેમના મામા જે ભાવનગરમાં રહે છે તેઓ મારા મિત્ર છે કારણ અમે એક શાળામાં એસ.એસ.સી સુધી ભણ્યા હતાં અને ત્યારબાદ પણ અમારો સંપર્ક ચાલુ રહ્યો છે. તેમને કારણે જ ડો. ભક્તા મને ઓળખે છે, તેમની સાથે અગાઉ કેન્સર બાબતની સલાહ માટે ફોન ઉપર વાતચીત થઇ હતી ત્યારે મારી સાથે જે રીતે વિનયથી વાત કરી હતી તે પરથી મને તેની ભારતીયતા અને તેનામાં રહેલી ભારતની સંસ્કૃતિ ખયાલ આવી ગયો હતો.

ચન્દ્રેશભાઇએ ડો. શાહને વિનંતી કરી કે તેઓ ડો. ભક્તા સાથે વાત કરી બધા રિપોર્ટ મોકલાવે અને તેમનો અભિપ્રાય માંગે કે શું સર્જરી કરવામાં જોખમ છે? સફળતાની તક કેટલી? સર્જરી કરવાની હોય તો ક્યારે? વળી કેટલો ખર્ચો થાય તે પણ અગત્યનું છે તો તે માટે પણ જો જાણકારી મળે તો સારૂં.

ચાર-પાંચ દિવસ સુધી ડો. શાહ તરફથી કોઈ માહિતી ન મળી એટલે ચંદ્રેશભાઈથી ન રહેવાયું અને ડો. શાહને ફોન કર્યો.

‘ડો. સાહેબ, શું અમેરિકા વાત થઇ? કોઈ પ્રતિભાવ?’

‘ચંદ્રેશભાઈ, ડો. ભક્તા થોડા વ્યસ્ત હતાં એટલે રિપોર્ટસ જોયા ન હતાં પણ આજ સાંજ સુધીમાં તેઓ જોઇને પોતાનો અભિપ્રાય આપશે. મેં જે માહિતી ફોન ઉપર આપી તે પરથી ડો. ભકતાને લાગ્યું કે પૂરા રિપોર્ટ્સ જોયા બાદ જ તેઓ કશું કહી શકશે. એટલે હજી બે દિવસ રાહ જોઈએ. પરમ દિવસે હું તેમની સાથે વાત કરીશ.’

બે દિવસ પછી ડો. શાહે ચંદ્રેશભાઈને કહ્યું કે ડો. ભક્તાના મતે કેસ બહુ સરળ નથી પણ ન ઉકલે તેવો પણ નથી. તેમની પાસે આવા એક બે કેસ આવેલા હતાં અને ઈશ્વરકૃપાએ તે બધા સફળ રહ્યાં છે એટલે ડો. ભક્તાને વિશ્વાસ છે કે નિરાલીના કેસમાં પણ તેઓ સર્જરી કરી શકશે. તમે અન્યો સાથે ચર્ચાવિચારણા કરીને તમારો નિર્ણય જણાવો એટલે હું ડો. ભક્તા સાથે ફરી વાત કરી શકું.

ચર્ચાની શી જરૂર છે તેમ માનવા છતાં વાત તો કરવી પડે કારણ કે દીકરીને તો ખરૂ પણ તેની મા સરલાને પણ સમજાવીને હા કરાવવી પડે.

‘પપ્પા, શા માટે તમે અમેરિકા જઈ મારી સારવાર કરાવવા માંગો છો? એક તો અજાણ્યો દેશ અને ત્યાં જવાઆવવાનો અને સર્જરીનો કેટલો ખર્ચો થશે તે વિચાર્યું? વળી મુંબઈમાં પણ જો આ સારવાર થતી હોય તો પછી આટલે દૂર જવાની શી જરૂર છે?’

‘જો નિરાલી, તારી લાગણી હું સમજી શકું છું. પણ ડો. શાહે જ સલાહ આપી છે કે મુંબઈ માટે તારો કેસ વધુ મુશ્કેલ છે જ્યારે અમેરિકાના ડો. ભક્તા એક તો એક હોશિયાર યુવા ડોક્ટર છે અને વળી ડો. શાહ તેને ઓળખે પણ છે. તેણે તારા બધા રિપોર્ટસ જોયા બાદ જ ડો. શાહને ફોન ઉપર જણાવ્યું કે તેમના મુજબ આ એક થોડો મુશ્કેલ કેસ છે પણ તે અસંભવ નથી. સર્જરી થાય એમ છે.’

‘પણ ત્યાનો ખર્ચો?’

‘તેની તું ચિંતા ન કર. આ તારા બાપે તે માટે યોગ્ય વ્યવસ્થા કરી છે. મારે તો બસ મારી દીકરી સાજી થાય અને ઘરમાં હળવું વાતાવરણ બની રહે એ જ જોવાની ઈચ્છા છે. તારૂં શું કહેવું છે સરલા?’

‘તમે જે નિર્ણય લેશો તે સમજી વિચારીને જ લેશો એટલે મારે કશું કહેવા જેવું નથી. હા, નિરાલીએ સંમત થવું જરૂરી છે.’

તે દિવસે તો વાત ત્યાં જ અટકી ગઈ પણ બે દિવસ પછી ફરી એકવાર ચંદ્રેશભાઈએ આ બાબત ચર્ચા કરી અને વધુ ભાર દઈને પોતાની વાત મૂકી. નિરાલીને લાગ્યું કે હવે મારે તેમની સાથે સંમત થવું જ પડશે એટલે કમને અમેરિકા જઈ સર્જરી કરાવવાની હા પાડી .પણ આ વાત પ્રતાપને તો જણાવવી જ રહી એટલે ફોન કરી બધી વિગતો આપી અને કહ્યું કે આશા રાખું છું કે બધું ઠીક થાય.

‘અરે તને કશું નહીં થાય. તું હેમખેમ સાજી થઇ પાછી આવશે તેની મને ખાત્રી છે.’

‘બસ, મને તારી પાસેથી આ શબ્દોની જ આશા હતી. મારા સ્વાસ્થ્ય માટે પ્રભુને પ્રાર્થના કરજે. ત્યાં ગયા પછી હું તારી સાથે વાત ન પણ કરી શકું તો તું ચિંતા ન કરતો. અનુકુળતાએ સમાચાર મોકલાવીશ.’

અમેરિકાની એમ.ડી.એન્ડરસન હોસ્પિટલની ભવ્યતા જોઇને નિરાલી એક્દમ અવાચક થઇ ગઈ. વિશાળ વિસ્તારમાં ફેલાયેલી આ હોસ્પિટલ એક ભૂલભૂલામણી સમાન હતી અને અજાણી વ્યક્તિને સમજ ન પડે કે ક્યા જવાનું અને કેવી રીતે જવાનું. એ તો ડો. શાહે ડો. ભક્તા સાથે વાત કરીને ચંદ્રેશભાઈ અને નિરાલીના આગમનની બધી વિગતો આપી હતી એટલે જ્યારે ચંદ્રેશભાઇએ તેમને પહોંચ્યાના બીજે દિવસે ફોન કર્યો ત્યારે તેમણે કોઈ ચિંતા ન કરવા કહ્યું. ચંદ્રેશભાઈના સારા નસીબે તેમના સાળાના ભાઈ મયુરભાઈ તે જ શહેરમાં રહેતા હતાં એટલે રહેવાની વ્યવસ્થા અને અન્ય સગવડની ચિંતા ન હતી. મયુરભાઇએ તો કહી દીધું કે મારા ભાઈની ભાણી એટલે મારી ભાણી. હવે તમારે કોઈ ચિંતા નહીં કરવાની. આ તમારૂં જ ઘર છે એટલે નિ:સંકોચ રહેશો. પરદેશમાં આપણું કોઈ મળી જાય ત્યારે તેનો આનંદ અવર્ણનીય હોય છે તેમાંય આ તો સાળાનો ભાઈ જેની ઓળખાણ તો હતી જ એટલે ચંદ્રેશભાઈ પણ નચિંત હતાં.

ત્યાર પછી તો ડો. ભક્તાની મુલાકાત, તેમનો સૌમ્ય સ્વભાવ અને શાંત ચિત્તે તેમની સાથે કરેલી વાતોથી નિરાલીએ એક નવો જ અનુભવ કર્યો. યુવાન ડોક્ટરનું વ્યક્તિત્વ જ તેને માટે કોઈ અનન્ય અનુભૂતિ હતી. તેમની વાતો વચ્ચે તેનું ધ્યાન તેમના મુખ પર જ સ્થિર થઇ જતું અને કેટલીક વાતો તેની ધ્યાન બહાર જતી. પણ તેની તેને ચિંતા ન હતી કારણ પપ્પાએ આ બધું સાંભળીને સમજવાનું હતુંને. ડો. ભક્તાએ આગળ શું કરવાનું છે તે સમજાવ્યું. એ પ્રમાણે બીજે દિવસે નિરાલી હોસ્પિટલમાં દાખલ થઇ અને ત્યાર પછી જે બધી પ્રક્રિયાઓ કરવાની હતી તે સમયસર થઇ અને આ બધામાં લગભગ ચાર-પાંચ દિવસ વીતી ગયા.

બધા પરિક્ષણો બાદ ડો. ભક્તાને સંતોષ થયો એટલે અંતે સર્જરીનો દિવસ પણ નક્કી થઇ ગયો.

પણ આ બધી પ્રક્રિયા દરમિયાન નિરાલીને ડો. ભક્તાને રોજ મળવાનું બનતું અને ન જાણે કેમ પણ તેમને રૂબરૂ જોતા જ તેનું મન વિચલિત થઇ જતું. જ્યારે તે તપાસવા સ્પર્શ કરતા ત્યારે તેને એક કોઈ જુદી જ લાગણી થઇ આવતી. આ કેવી લાગણી છે? આવું ક્યારેય નથી અનુભવ્યું, પ્રતાપ સાથે પણ નહીં. તો શું આ કેવું આકર્ષણ છે? શું ડો. ભક્તા પણ આવી કોઈ લાગણી તેને માટે અનુભવતા હશે? તે એકલી પડતી ત્યારે પોતાની જાતને કોસતી કે તું અહી તારા ઈલાજ માટે આવી છે અને તેનો વિચાર કરવાને બદલે મનમાં કેવા વિચારો કરે છે? તો તેનું બીજું મન કહેતું કે તારી આ ઉંમર જ તને આમ કરાવે છે અને તેમાં કશું ખોટું નથી.

આ બધા વિચારોને કારણે તે અવારનવાર શૂન્યમનસ્ક થઇ જતી. ચંદ્રેશભાઇ સમજતા કે તે સર્જરીના વિચારે શૂન્યમનસ્ક થાય છે એટલે તે નિરાલીને આશ્વાસન આપતા કે તું ચિંતા ન કર બધું ઠીક થઇ જશે. નિરાલી પણ તે સાંભળી શુષ્ક સ્મિત કરી લેતી.

નિર્ધારિત સમયે સર્જરી થઇ અને સ્તન પ્રત્યારોપણનું કાર્ય પણ સારી રીતે પાર પડ્યું. થોડા દિવસ પછી બધી રીતે ચેકઅપ કર્યા બાદ ડો. ભક્તાએ ALL WELL કહી રજા આપી. ત્યારબાદ સર્જરી પછીની બે-ત્રણ ચકાસણી બાદ ડો. ભક્તાએ ભારત પાછા જવાની રજા આપી. સાથે સાથે ડો. શાહને વિગતવાર સૂચનાઓ આપતો કાગળ પણ આપ્યો જેથી યોગ્ય દવાઓ અપાતી રહે અને નિયમિત ચેકઅપ થતું રહે.

એક બાજુ વતનપરસ્તીનો આનંદ હતો તો બીજી બાજુ ડો.ભક્તાની યાદો વારંવાર નિરાલીના મનને વિચલિત કરી દેતું હતું. પણ ક્યા આવી મહાન વ્યક્તિ અને ક્યાં એક નાદાન ભારતીય યુવતી. એટલે પરાણે તે તેમના વિચારોને હટાવતી પણ તે પણ થોડોક સમય. વળી પાછું તેનું પુનરાવર્તન.

આવ્યા બાદ ડો. શાહને બધી વિગતો જણાવી અને ડો. ભક્તાની સૂચનાવાળો કાગળ પણ આપ્યો.

થોડા દિવસ બાદ ડો. શાહે ચંદ્રેશભાઈને કહ્યું કે ડો. ભક્તાએ નિરાલીની તબિયત માટે તમને ફોન કરવા કહ્યું છે. ચંદ્રેશભાઈને થોડી નવાઈ તો લાગી પણ આ ડો. ભક્તાની પ્રણાલી છે એમ જાણ્યું એટલે ઘરે જઈ ફોન કર્યો. ઔપચારિક પૃચ્છા પછી તેમણે નિરાલી સાથે વાત કરવાની ઈચ્છા દર્શાવી એટલે ચંદ્રેશભાઈએ ફોન નિરાલીને આપ્યો.

મારી સાથે શું વાત કરવાની હશે તે નિરાલીને ન સમજાયું. જેવો તેમનો અવાજ સંભળાયો કે તેણે ફરી અમેરિકામાં અનુભવ્યો હતાં તેવા સ્પંદનો અનુભવ્યા અને એકાદ મિનિટ બોલી ન શકી. સામેથી અવાજ આવ્યો કે નિરાલી ખોવાઈ ગઈ કે શું? એટલે તે સાબદી થઇ ગઈ અને બોલી કે ના પણ તમે મારી સાથે વાત કરવા કહ્યું એટલે જરાક વિચારમાં પડી ગઈ હતી.

સામેથી જવાબ આવ્યો કે તબિયતની વાત કરવાનું તો બહાનું હતું. હવે હું જે કાંઈ કહીશ તે કદાચ તને અજુગતું લાગે તો માફ કરજે પણ તારા ગયા પછી મને તારા એક દર્દી તરીકે નહીં પણ એક સમજદાર યુવતી તરીકેના વિચાર આવતા. કેટલીયે વાર હું જ્યારે એકલો હોઉં ત્યારે તું મારી નજર સમક્ષ આવીને ઊભી રહેતી. મારી કારકિર્દીમાં હું કેટલીયે યુવતીના સંપર્કમાં આવ્યો છું પણ તારા તરફ જે ખેંચાણ અનુભવ્યું છે તે અન્ય કોઈ માટે નથી અનુભવ્યું. પણ શું આવી લાગણી તને મારા માટે હશે? બસ, આવા વિચારોમાં આટલો સમય કાઢ્યા બાદ આજે લાગ્યું કે મારે વાત તો કરવી જ રહી. જો તું પણ આમ અનુભવતી હોય તો ઠીક બાકી હું તને મળ્યો હતો એક ડોક્ટર તરીકે એટલું જ યાદ રહેશે.

આ બધું સાંભળ્યા બાદ નિરાલીની મન:સ્થિતિ બદલાઈ ગઈ. શું જવાબ આપવો તે તેને ન સમજાયું એટલે પછી ફોન કરીશ એમ કહી વાત ટાળી. હવે નિરાલીની બેચેની વધી ગઈ જે ચંદ્રેશભાઇના ધ્યાનમાં આવ્યું એટલે પૂછ્યું કે ડો. ભક્તાએ શું વાત કરી? તબિયત વિષે પૂછતાં હતાં એમ તો કહ્યું પણ એક પિતાની નજરમાંથી દીકરીની બેચેની છૂપી નાં રહી. બહુ પૂછ્યા બાદ ધીમે ધીમે નિરાલીએ પોતાનું મન ખુલ્લું કર્યું અને ડો. ભક્તા પણ તેમ જ અનુભવે છે એમ કહ્યું. બધી વાત સાંભળ્યા બાદ ચંદ્રેશભાઈએ નિરાલીને પૂછ્યું કે તારા મનમાં શું છે?

‘પપ્પા, આ માટે તમારે વિચાર કરવાનો. એક દીકરીને પરદેશ મોકલવા મન માનશે?’

‘જો બેટા, ગમે ત્યારે તને વિદાય કરવાની છે. હવે તો અમેરિકા ક્યા દૂર છે? હા, આપણા શહેરમાં તું હોત તો જુદી વાત હતી પણ જો કોઈ સાથે તારી જિંદગી સારી રીતે વીતે તો અમને તેનો સંતોષ અને આનંદ થાય. તું બસ હા પાડ એટલે વાત આગળ ચલાવું.’

કશું બોલ્યા વગર નિરાલી સ્મિત સાથે ચંદ્રેશભાઈને વળગી.

તરત જ ચંદ્રેશભાઇએ ફોન ઉપાડી ડો. ભક્તાને પૂછ્યું, ‘જમાઈરાજ, ભારત ક્યારે આવો છો નિરાલીનું અપહરણ કરવા?’

નિરંજન મહેતા .

નિરાલી ભગત (૮) હકીકતને સમજીને તેનો સ્વીકાર .-નિરંજન મહેતા

courtsey http://www.google.com

પ્રતાપ નિરાલીની બાબતે હંમેશા ચિંતીત રહેતો એટલે કાયમ જ અજયને પુછતો
નિરાલીનાં શું સમાચાર?

પ્રતાપના સવાલના જવાબમાં અજયે કહ્યું હતું કે નિરાલીના રિપોર્ટ એક બે દિવસમાં આવી જશે પણ પ્રતાપનું મન બેચેન હતું કે કેવા રિપોર્ટ હશે? બધું ઠીક હશે એમ મન તો મનાવ્યું પણ અજંપાએ તેનો કેડો ન મુક્યો. હવે તો નિરાલીને રૂબરૂ મળીશ ત્યારે મને શાંતિ થશે માની પ્રતાપ શનિ-રવિની રજાનો લાભ લઇ અંકલેશ્વર પહોંચી ગયો અજયની જાણ બહાર.

આમ અચાનક પ્રતાપને મળવા આવેલો જોઇને નિરાલી ચમકી. એકદમ શું થયું હશે કે આવ્યો?

‘કેમ આમ અચાનક? કોલેજ છોડી દીધી કે શું?’

‘ના, બસ. ઘણો વખત થયો તને મળ્યાને અને તારી તબિયતની વિષે જાણવા મળે એટલા માટે આવ્યો છું. તારા રિપોર્ટસ આવી ગયા?’

‘હા કાલે જ આવ્યા.’

‘બધું ઠીક છે ને?’

‘મને ખબર છે કે તને મારી બહુ ચિંતા છે પણ જે હકીકત છે તેને આપણે સ્વીકારવી જ રહી.’

‘પણ હકીકત શું છે તે જાણ્યા વગર સ્વીકારવાની વાત જ કેમ થાય?’

‘રિપોર્ટ પ્રમાણે મને ત્રીજા તબક્કાનું બંને સ્તનમાં કેન્સર છે.’

આ સાભળી ક્ષણભર પ્રતાપ અવાક થઇ ગયો. શું કહેવું તેની તેને સમજ ન પડી. પણ પછી સ્વસ્થ થઇ બોલ્યો, ‘શું? ના હોય. કોઈ ભૂલ તો નથી થઇ ને?’

‘આવી મોટી તાતા કેન્સર રિસર્ચ સેન્ટર, કે જ્યાં રાત દિવસ કેન્સરની જ વાત થતી હોય અને અનેક લોકોની તપાસ થતી હોય ત્યાં શું મારા જ કેસમાં ભૂલ થાય? પ્રતાપ, તું તો સમજદાર વ્યક્તિ છે. હકીકતને સમજીને તેનો સ્વીકાર કરવો તે જ આપણી સાચી સમજ છે.’

‘હા, પણ આ રિપોર્ટનો અર્થ શું? ત્રીજો તબક્કો એટલે શું? કેટલું જોખમ અને શું ઉપાય?’

‘ત્રીજો તબક્કો એટલે બંને સ્તનોમાં બગાડ. તેનો એક જ ઉપાય અને તે સર્જરી કરી બંને સ્તનોને કાઢી નાખવા પડે.’

‘ઓહ, આ તો જોખમભર્યું હશે. શું સર્જરી પછી કોઈ ગંભીર પરિણામ? અને આ સર્જરીમાં બચવાના ચાન્સ?’

‘બચવાના ચાન્સ ખરા.’

‘મને ખાત્રી છે કે સર્જરી સફળ રહેશે અને તું બચી જશે. ત્યાર પછી આગળ શું કરવું તેનો વિચાર કરવા ઘણો સમય છે.’

‘તાતા કેન્સર રિસર્ચ સેન્ટરના ડોકટરોને પણ વિશ્વાસ છે કે સર્જરી સફળ રહેશે અને ત્યાર બાદ મને નવું જીવન મળશે, પણ આ શારીરિક ખોડ તો જિંદગીભર રહેવાની. એક સ્ત્રી માટે તે ન હોવાનો અહેસાસ જ વ્યથિત કરી શકે છે અને તેમાય મારા જેવી યુવાન વયની મહિલા માટે તો ભવિષ્ય અંધકારમય બની રહે.’

‘પણ તને શું લાગે છે? ડોકટરોનો વિશ્વાસ એક તરફ અને તારી આંતરિક સોચ બીજી તરફ. તું જો મન મક્કમ કરી આગળ વધશે તો આ સર્જરીમાં કોઈ બાધા નહિ આવે અને તને નવું જીવન મળશે તે સત્ય બની રહેશે.’

‘હા, નવું જીવન તો મળશે પણ તે વિના સ્તનોનું તે વિચાર જ મને મૂંઝવી નાખે છે. કદાચ મારા જીવનનો મકસદ જ બદલાઈ જશે અને તે શું હશે તે પણ મને ખબર નથી અને વિચારી પણ નથી શકતી. હા, એટલું જાણું છું કે આપણે જેટલા શ્વાસ લખાવીને આવ્યા છીએ તેથી એક પણ વધુ કે ઓછો શ્વાસ આપણે લેવાના નથી.’

‘તારી આ ફિલસુફીવાળી વાત તને મુબારક. પણ તારે એ વિચારવું રહ્યું કે સર્જરી કર્યા વગર જીવવું કે સર્જરી કર્યા બાદ વિના સ્તનોએ જીવવું. મને તો લાગે છે કે બહેતર એ જ છે કે સર્જરી કરી જીવન જીવી લેવું.’

‘સર્જરી કરાવું કે નહીં તે માટે તો હજી મારે ઘણો વિચાર કરવાનો છે, કર્યા પછીની માનસિક સ્વસ્થતા માટે. મારે મારા ઘરના સાથે ચર્ચા કરી તેમને પણ હકીકતનો સ્વીકાર માનસિક રીતે તૈયાર કરવા પડશે.’

‘હા, એ વાત તો સાચી. પણ તું હિંમત બનાવી રાખજે. જરૂર પડે તો હું પણ તને સાથ દેવા તારા ખભા સાથે મારો ખભો મિલાવી ઉભો રહેવા તૈયાર છું.‘

‘મને તારી લાગણીનો અહેસાસ છે. માટે જ તો તું આમ અહી દોડી આવ્યો. નહીં તો ફોન કરીને પણ સમાચાર પૂછી શકતે. મેં તો અજયભાઈને પણ ફોન કરી આજે આ સમાચાર આપ્યા હતા અને તને પણ તે જણાવવા કહ્યું હતું પણ લાગે છે કે અજયભાઈ તને કાંઈ કહે તે પહેલાં તું અહી આવવા રવાના થઇ ગયો હશે એટલે જ તું હકીકતથી અજાણ છે.’

‘હા, મેં બે દિવસ પહેલા અજયને પૂછ્યું હતું ત્યારે તેણે કહ્યું કે હજી બે દિવસ પછી રિપોર્ટ આવશે અને ત્યારે નિરાલી ફોન કરી જણાવશે. પણ તારા ફોનની રાહ જોવાની ધીરજ ન હતી એટલે એમ કહેને કે દોડી જ આવ્યો.’

‘તારી લાગણી બદલ આભાર.’

‘મિત્રો વચ્ચે આભાર કે માફીની ગુંજાઈશ નથી રહેતી. સિવાય કે તું હજી મને તારો મિત્ર ન માનતી હોય.’

‘અરે, એમ તે કાંઈ હોતું હશે? તું ગયો ત્યારે અમસ્તું જ તને અંકલેશ્વર સ્ટેશને મુકવા આવી હતી?’

‘હા, મને ત્યારે જ લાગ્યું કે તારું ત્યાં આવવાનું ખાસ કારણસર હશે પણ ત્યારે તે સમજાયું નહીં. પછી મને થોડોક અંદાજ આવ્યો. પણ તારો મારા પ્રત્યે એક મિત્રનો ભાવ છે કે તેથી વધુ તેનો વિચાર તે વખતે કરવો યોગ્ય ન હતો. પણ અંદરથી તો તારા માટે એક અન્ય લાગણીએ જન્મ લઇ લીધો હતો જે વ્યક્ત કરૂ તે પહેલા તારી તબિયતના સમાચારને કારણે અટકી ગયો.’

‘હું સમજી શકું છું કે તને મારા માટે મિત્ર કરતાં કશીક વધુ લાગણી છે. ના, ચમકતો નહીં. અજયભાઇએ મને આ બાબત ચોખ્ખા શબ્દોમાં નહીં પણ અછડતી વાત કરી હતી. પણ અમે સ્ત્રીઓ છઠ્ઠી ઇન્દ્રિય ધરાવીએ છીએ લાગણીની બાબતમાં અને તે પણ સામે ઉભેલા પુરુષ માટે તો તે ખાસ જાગૃત થઇ જાય છે.’

‘તો મારા માટે તારી આ છઠ્ઠી ઇન્દ્રિય શું કહે છે?’

‘હવે અત્યારે તે જાણવા માટે યોગ્ય સમય નથી. હવે તો એક જ વાત પર વિચાર કરવાનો છે અને તે છે સર્જરી.’

‘તો સર્જરી માટે મુંબઈ જવું પડશેને?’

‘ના, મારા પપ્પા તો મને અમેરિકા, હ્યુસ્ટન મોકલી ત્યાંની ઉત્તમ કેન્સર હોસ્પિટલમાં લઇ જઈ આ સર્જરી કરાવવા માંગે છે. તે સર્જરી સાથે કૃત્રિમ સ્તન પણ મુકાઈ જશે.

‘અમેરિકા સુધી જશો તો તો બહુ ખર્ચો થશે.’

‘

નિરાલી ભગત (૯)નિરંજન મહેતા

પ્રતાપને કહ્યું તો ખરૂં કે અમેરિકા જઈને સર્જરી કરાવવા માટે ખર્ચો બહુ થાય એટલે તેની ઈચ્છા મુંબઈ જઈ તેમ કરવાની છે પણ તેને એ પણ ખબર હતી કે તેના મામા આ વાત માનવાના નથી અને તેને અમેરિકા લઇ જઈ સર્જરી જરૂર કરાવશે. તો પણ એકવાર તે વિષે વિસ્તૃત ચર્ચા કરવી જરૂરી છે તેમ નિરાલીને લાગ્યું. પણ તે માટે યોગ્ય સમયની રાહ જોવી રહી.

આ બાજુ નિરાલીના મામા ચંદ્રેશભાઈએ નિરાલીની સર્જરી માટે અમેરિકા જવા શું શું કરવું તે માટે પહેલા તો ડો. શાહને મળીને વિગતવાર વાત કરી. ડો. શાહનો પણ અભિપ્રાય હતો કે ભલે નિરાલીની ઈચ્છા મુંબઈ જઈ સર્જરી કરાવવાની છે તો પણ તેના સ્તનોનું કેન્સર એટલું પ્રસરી ગયું છે કે કદાચ મુંબઈમાં તેની યોગ્ય સારવાર ન પણ મળે. જ્યારે અમેરિકામાં તો હવે ન કેવળ કેન્સરનો ઈલાજ આગળ વધી ગયો છે, સર્જરી પણ સહેલી થઇ ગઈ છે પણ સાથે સાથે સર્જરી બાદની પ્રક્રિયા પણ સારી રીતે પાર પડે છે. વળી સ્તન પ્રત્યારોપણની પ્રક્રિયા પણ સારી વિકસી છે.

વધુ ચર્ચા બાદ ડો. શાહે કહ્યું કે અમેરિકાની એમ.ડી.એન્ડરસન હોસ્પિટલ કેન્સરના ઉપચાર માટે બહુ જાણીતી છે. ત્યાંના ડો. ભુવન ભક્તા બહુ જ કાબેલ ડોક્ટર છે અને સ્તન પ્રત્યારોપણ નિષ્ણાત છે. તેઓ ન કેવળ સર્જરી દરમિયાન પણ ત્યારબાદ પણ તેમના દર્દીઓની ખાસ સંભાળ લે છે. તેમાંય કોઈ પોતાના દેશ ભારતમાંથી આવ્યું હોય તો તેની પ્રત્યે જરા વધુ લગાવ રહે છે કારણ તેઓ ભારતીય તો છે ઉપરાંત ભારતથી આવતા લોકો માટે અમેરિકા અને અમેરિકન હોસ્પિટલ માટે કેવી મૂંઝવણભરી સ્થિતિમાં હોય છે તે સમજે છે એટલે તેવા દર્દીઓને તેઓ પોતાના કુટુંબીજન ગણી થોડીક વધુ દરકાર કરે છે. યુવાન વયે જ તેમણે અમેરિકામાં સારી નામના મેળવી છે. તેમના મામા જે ભાવનગરમાં રહે છે તેઓ મારા મિત્ર છે કારણ અમે એક શાળામાં એસ.એસ.સી સુધી ભણ્યા હતાં અને ત્યારબાદ પણ અમારો સંપર્ક ચાલુ રહ્યો છે. તેમને કારણે જ ડો. ભક્તા મને ઓળખે છે, તેમની સાથે અગાઉ કેન્સર બાબતની સલાહ માટે ફોન ઉપર વાતચીત થઇ હતી ત્યારે મારી સાથે જે રીતે વિનયથી વાત કરી હતી તે પરથી મને તેની ભારતીયતા અને તેનામાં રહેલી ભારતની સંસ્કૃતિ ખયાલ આવી ગયો હતો.

ચન્દ્રેશભાઇએ ડો. શાહને વિનંતી કરી કે તેઓ ડો. ભક્તા સાથે વાત કરી બધા રિપોર્ટ મોકલાવે અને તેમનો અભિપ્રાય માંગે કે શું સર્જરી કરવામાં જોખમ છે? સફળતાની તક કેટલી? સર્જરી કરવાની હોય તો ક્યારે? વળી કેટલો ખર્ચો થાય તે પણ અગત્યનું છે તો તે માટે પણ જો જાણકારી મળે તો સારૂં.

ચાર-પાંચ દિવસ સુધી ડો. શાહ તરફથી કોઈ માહિતી ન મળી એટલે ચંદ્રેશભાઈથી ન રહેવાયું અને ડો. શાહને ફોન કર્યો.

‘ડો. સાહેબ, શું અમેરિકા વાત થઇ? કોઈ પ્રતિભાવ?’

‘ચંદ્રેશભાઈ, ડો. ભક્તા થોડા વ્યસ્ત હતાં એટલે રિપોર્ટસ જોયા ન હતાં પણ આજ સાંજ સુધીમાં તેઓ જોઇને પોતાનો અભિપ્રાય આપશે. મેં જે માહિતી ફોન ઉપર આપી તે પરથી ડો. ભકતાને લાગ્યું કે પૂરા રિપોર્ટ્સ જોયા બાદ જ તેઓ કશું કહી શકશે. એટલે હજી બે દિવસ રાહ જોઈએ. પરમ દિવસે હું તેમની સાથે વાત કરીશ.’

બે દિવસ પછી ડો. શાહે ચંદ્રેશભાઈને કહ્યું કે ડો. ભક્તાના મતે કેસ બહુ સરળ નથી પણ ન ઉકલે તેવો પણ નથી. તેમની પાસે આવા એક બે કેસ આવેલા હતાં અને ઈશ્વરકૃપાએ તે બધા સફળ રહ્યાં છે એટલે ડો. ભક્તાને વિશ્વાસ છે કે નિરાલીના કેસમાં પણ તેઓ સર્જરી કરી શકશે. તમે અન્યો સાથે ચર્ચાવિચારણા કરીને તમારો નિર્ણય જણાવો એટલે હું ડો. ભક્તા સાથે ફરી વાત કરી શકું.

ચર્ચાની શી જરૂર છે તેમ માનવા છતાં વાત તો કરવી પડે કારણ કે દીકરીને તો ખરૂ પણ તેની મા સરલાને પણ સમજાવીને હા કરાવવી પડે.

‘પપ્પા, શા માટે તમે અમેરિકા જઈ મારી સારવાર કરાવવા માંગો છો? એક તો અજાણ્યો દેશ અને ત્યાં જવાઆવવાનો અને સર્જરીનો કેટલો ખર્ચો થશે તે વિચાર્યું? વળી મુંબઈમાં પણ જો આ સારવાર થતી હોય તો પછી આટલે દૂર જવાની શી જરૂર છે?’

‘જો નિરાલી, તારી લાગણી હું સમજી શકું છું. પણ ડો. શાહે જ સલાહ આપી છે કે મુંબઈ માટે તારો કેસ વધુ મુશ્કેલ છે જ્યારે અમેરિકાના ડો. ભક્તા એક તો એક હોશિયાર યુવા ડોક્ટર છે અને વળી ડો. શાહ તેને ઓળખે પણ છે. તેણે તારા બધા રિપોર્ટસ જોયા બાદ જ ડો. શાહને ફોન ઉપર જણાવ્યું કે તેમના મુજબ આ એક થોડો મુશ્કેલ કેસ છે પણ તે અસંભવ નથી. સર્જરી થાય એમ છે.’

‘પણ ત્યાનો ખર્ચો?’

‘તેની તું ચિંતા ન કર. આ તારા બાપે તે માટે યોગ્ય વ્યવસ્થા કરી છે. મારે તો બસ મારી દીકરી સાજી થાય અને ઘરમાં હળવું વાતાવરણ બની રહે એ જ જોવાની ઈચ્છા છે. તારૂં શું કહેવું છે સરલા?’

‘તમે જે નિર્ણય લેશો તે સમજી વિચારીને જ લેશો એટલે મારે કશું કહેવા જેવું નથી. હા, નિરાલીએ સંમત થવું જરૂરી છે.’

તે દિવસે તો વાત ત્યાં જ અટકી ગઈ પણ બે દિવસ પછી ફરી એકવાર ચંદ્રેશભાઈએ આ બાબત ચર્ચા કરી અને વધુ ભાર દઈને પોતાની વાત મૂકી. નિરાલીને લાગ્યું કે હવે મારે તેમની સાથે સંમત થવું જ પડશે એટલે કમને અમેરિકા જઈ સર્જરી કરાવવાની હા પાડી .પણ આ વાત પ્રતાપને તો જણાવવી જ રહી એટલે ફોન કરી બધી વિગતો આપી અને કહ્યું કે આશા રાખું છું કે બધું ઠીક થાય.

‘અરે તને કશું નહીં થાય. તું હેમખેમ સાજી થઇ પાછી આવશે તેની મને ખાત્રી છે.’

‘બસ, મને તારી પાસેથી આ શબ્દોની જ આશા હતી. મારા સ્વાસ્થ્ય માટે પ્રભુને પ્રાર્થના કરજે. ત્યાં ગયા પછી હું તારી સાથે વાત ન પણ કરી શકું તો તું ચિંતા ન કરતો. અનુકુળતાએ સમાચાર મોકલાવીશ.’

અમેરિકાની એમ.ડી.એન્ડરસન હોસ્પિટલની ભવ્યતા જોઇને નિરાલી એક્દમ અવાચક થઇ ગઈ. વિશાળ વિસ્તારમાં ફેલાયેલી આ હોસ્પિટલ એક ભૂલભૂલામણી સમાન હતી અને અજાણી વ્યક્તિને સમજ ન પડે કે ક્યા જવાનું અને કેવી રીતે જવાનું. એ તો ડો. શાહે ડો. ભક્તા સાથે વાત કરીને ચંદ્રેશભાઈ અને નિરાલીના આગમનની બધી વિગતો આપી હતી એટલે જ્યારે ચંદ્રેશભાઇએ તેમને પહોંચ્યાના બીજે દિવસે ફોન કર્યો ત્યારે તેમણે કોઈ ચિંતા ન કરવા કહ્યું. ચંદ્રેશભાઈના સારા નસીબે તેમના સાળાના ભાઈ મયુરભાઈ તે જ શહેરમાં રહેતા હતાં એટલે રહેવાની વ્યવસ્થા અને અન્ય સગવડની ચિંતા ન હતી. મયુરભાઇએ તો કહી દીધું કે મારા ભાઈની ભાણી એટલે મારી ભાણી. હવે તમારે કોઈ ચિંતા નહીં કરવાની. આ તમારૂં જ ઘર છે એટલે નિ:સંકોચ રહેશો. પરદેશમાં આપણું કોઈ મળી જાય ત્યારે તેનો આનંદ અવર્ણનીય હોય છે તેમાંય આ તો સાળાનો ભાઈ જેની ઓળખાણ તો હતી જ એટલે ચંદ્રેશભાઈ પણ નચિંત હતાં.

ત્યાર પછી તો ડો. ભક્તાની મુલાકાત, તેમનો સૌમ્ય સ્વભાવ અને શાંત ચિત્તે તેમની સાથે કરેલી વાતોથી નિરાલીએ એક નવો જ અનુભવ કર્યો. યુવાન ડોક્ટરનું વ્યક્તિત્વ જ તેને માટે કોઈ અનન્ય અનુભૂતિ હતી. તેમની વાતો વચ્ચે તેનું ધ્યાન તેમના મુખ પર જ સ્થિર થઇ જતું અને કેટલીક વાતો તેની ધ્યાન બહાર જતી. પણ તેની તેને ચિંતા ન હતી કારણ પપ્પાએ આ બધું સાંભળીને સમજવાનું હતુંને. ડો. ભક્તાએ આગળ શું કરવાનું છે તે સમજાવ્યું. એ પ્રમાણે બીજે દિવસે નિરાલી હોસ્પિટલમાં દાખલ થઇ અને ત્યાર પછી જે બધી પ્રક્રિયાઓ કરવાની હતી તે સમયસર થઇ અને આ બધામાં લગભગ ચાર-પાંચ દિવસ વીતી ગયા.

બધા પરિક્ષણો બાદ ડો. ભક્તાને સંતોષ થયો એટલે અંતે સર્જરીનો દિવસ પણ નક્કી થઇ ગયો.

પણ આ બધી પ્રક્રિયા દરમિયાન નિરાલીને ડો. ભક્તાને રોજ મળવાનું બનતું અને ન જાણે કેમ પણ તેમને રૂબરૂ જોતા જ તેનું મન વિચલિત થઇ જતું. જ્યારે તે તપાસવા સ્પર્શ કરતા ત્યારે તેને એક કોઈ જુદી જ લાગણી થઇ આવતી. આ કેવી લાગણી છે? આવું ક્યારેય નથી અનુભવ્યું, પ્રતાપ સાથે પણ નહીં. તો શું આ કેવું આકર્ષણ છે? શું ડો. ભક્તા પણ આવી કોઈ લાગણી તેને માટે અનુભવતા હશે? તે એકલી પડતી ત્યારે પોતાની જાતને કોસતી કે તું અહી તારા ઈલાજ માટે આવી છે અને તેનો વિચાર કરવાને બદલે મનમાં કેવા વિચારો કરે છે? તો તેનું બીજું મન કહેતું કે તારી આ ઉંમર જ તને આમ કરાવે છે અને તેમાં કશું ખોટું નથી.

આ બધા વિચારોને કારણે તે અવારનવાર શૂન્યમનસ્ક થઇ જતી. ચંદ્રેશભાઇ સમજતા કે તે સર્જરીના વિચારે શૂન્યમનસ્ક થાય છે એટલે તે નિરાલીને આશ્વાસન આપતા કે તું ચિંતા ન કર બધું ઠીક થઇ જશે. નિરાલી પણ તે સાંભળી શુષ્ક સ્મિત કરી લેતી.

નિર્ધારિત સમયે સર્જરી થઇ અને સ્તન પ્રત્યારોપણનું કાર્ય પણ સારી રીતે પાર પડ્યું. થોડા દિવસ પછી બધી રીતે ચેકઅપ કર્યા બાદ ડો. ભક્તાએ ALL WELL કહી રજા આપી. ત્યારબાદ સર્જરી પછીની બે-ત્રણ ચકાસણી બાદ ડો. ભક્તાએ ભારત પાછા જવાની રજા આપી. સાથે સાથે ડો. શાહને વિગતવાર સૂચનાઓ આપતો કાગળ પણ આપ્યો જેથી યોગ્ય દવાઓ અપાતી રહે અને નિયમિત ચેકઅપ થતું રહે.

એક બાજુ વતનપરસ્તીનો આનંદ હતો તો બીજી બાજુ ડો.ભક્તાની યાદો વારંવાર નિરાલીના મનને વિચલિત કરી દેતું હતું. પણ ક્યા આવી મહાન વ્યક્તિ અને ક્યાં એક નાદાન ભારતીય યુવતી. એટલે પરાણે તે તેમના વિચારોને હટાવતી પણ તે પણ થોડોક સમય. વળી પાછું તેનું પુનરાવર્તન.

આવ્યા બાદ ડો. શાહને બધી વિગતો જણાવી અને ડો. ભક્તાની સૂચનાવાળો કાગળ પણ આપ્યો.

થોડા દિવસ બાદ ડો. શાહે ચંદ્રેશભાઈને કહ્યું કે ડો. ભક્તાએ નિરાલીની તબિયત માટે તમને ફોન કરવા કહ્યું છે. ચંદ્રેશભાઈને થોડી નવાઈ તો લાગી પણ આ ડો. ભક્તાની પ્રણાલી છે એમ જાણ્યું એટલે ઘરે જઈ ફોન કર્યો. ઔપચારિક પૃચ્છા પછી તેમણે નિરાલી સાથે વાત કરવાની ઈચ્છા દર્શાવી એટલે ચંદ્રેશભાઈએ ફોન નિરાલીને આપ્યો.

મારી સાથે શું વાત કરવાની હશે તે નિરાલીને ન સમજાયું. જેવો તેમનો અવાજ સંભળાયો કે તેણે ફરી અમેરિકામાં અનુભવ્યો હતાં તેવા સ્પંદનો અનુભવ્યા અને એકાદ મિનિટ બોલી ન શકી. સામેથી અવાજ આવ્યો કે નિરાલી ખોવાઈ ગઈ કે શું? એટલે તે સાબદી થઇ ગઈ અને બોલી કે ના પણ તમે મારી સાથે વાત કરવા કહ્યું એટલે જરાક વિચારમાં પડી ગઈ હતી.

સામેથી જવાબ આવ્યો કે તબિયતની વાત કરવાનું તો બહાનું હતું. હવે હું જે કાંઈ કહીશ તે કદાચ તને અજુગતું લાગે તો માફ કરજે પણ તારા ગયા પછી મને તારા એક દર્દી તરીકે નહીં પણ એક સમજદાર યુવતી તરીકેના વિચાર આવતા. કેટલીયે વાર હું જ્યારે એકલો હોઉં ત્યારે તું મારી નજર સમક્ષ આવીને ઊભી રહેતી. મારી કારકિર્દીમાં હું કેટલીયે યુવતીના સંપર્કમાં આવ્યો છું પણ તારા તરફ જે ખેંચાણ અનુભવ્યું છે તે અન્ય કોઈ માટે નથી અનુભવ્યું. પણ શું આવી લાગણી તને મારા માટે હશે? બસ, આવા વિચારોમાં આટલો સમય કાઢ્યા બાદ આજે લાગ્યું કે મારે વાત તો કરવી જ રહી. જો તું પણ આમ અનુભવતી હોય તો ઠીક બાકી હું તને મળ્યો હતો એક ડોક્ટર તરીકે એટલું જ યાદ રહેશે.

આ બધું સાંભળ્યા બાદ નિરાલીની મન:સ્થિતિ બદલાઈ ગઈ. શું જવાબ આપવો તે તેને ન સમજાયું એટલે પછી ફોન કરીશ એમ કહી વાત ટાળી. હવે નિરાલીની બેચેની વધી ગઈ જે ચંદ્રેશભાઇના ધ્યાનમાં આવ્યું એટલે પૂછ્યું કે ડો. ભક્તાએ શું વાત કરી? તબિયત વિષે પૂછતાં હતાં એમ તો કહ્યું પણ એક પિતાની નજરમાંથી દીકરીની બેચેની છૂપી નાં રહી. બહુ પૂછ્યા બાદ ધીમે ધીમે નિરાલીએ પોતાનું મન ખુલ્લું કર્યું અને ડો. ભક્તા પણ તેમ જ અનુભવે છે એમ કહ્યું. બધી વાત સાંભળ્યા બાદ ચંદ્રેશભાઈએ નિરાલીને પૂછ્યું કે તારા મનમાં શું છે?

‘પપ્પા, આ માટે તમારે વિચાર કરવાનો. એક દીકરીને પરદેશ મોકલવા મન માનશે?’

‘જો બેટા, ગમે ત્યારે તને વિદાય કરવાની છે. હવે તો અમેરિકા ક્યા દૂર છે? હા, આપણા શહેરમાં તું હોત તો જુદી વાત હતી પણ જો કોઈ સાથે તારી જિંદગી સારી રીતે વીતે તો અમને તેનો સંતોષ અને આનંદ થાય. તું બસ હા પાડ એટલે વાત આગળ ચલાવું.’

કશું બોલ્યા વગર નિરાલી સ્મિત સાથે ચંદ્રેશભાઈને વળગી.

તરત જ ચંદ્રેશભાઇએ ફોન ઉપાડી ડો. ભક્તાને પૂછ્યું, ‘જમાઈરાજ, ભારત ક્યારે આવો છો નિરાલીનું અપહરણ કરવા?’

નિરંજન મહેતા   .

મહેંકતા પત્રો (વિદેશ વસી સહિયર મોરી – ૨૨ રોહિત કાપડિયા

Inbox

x

     
આશા ,   

મનને જીતવાની તારી વાત અને એ દિશામાં પ્રયાણ કરવાની તારી તૈયારી ગમી.  સામાન્યતાની જિંદગી તો હર કોઈ જીવે છે. કોઇ કે જિંદગીની કેટલીક સુંદર પરિભાષા આપી છે. અસામાન્યતાની ક્ષણોમાં ગૂંથાયેલી જિંદગી એ જ જિંદગી. જિંદગીની આવી જ થોડી ક્ષણોનો અનુભવ ગયા રવિવારે થયો.    

વડોદરાથી ઓફિસના કામે અહીં આવેલા છોકરા સાથે મારી મુલાકાત ગોઠવાઇ હતી. લગ્ન કરીને વડોદરા જવાની વાત હતી તેથી મારે તો ના જ પાડી દેવી છે એ નક્કી હતું. ખેર! પણ જ્યારે એ છોકરો ઘરે આવ્યો ત્યારે એને જોતાં જ કોને ખબર કેમ દિલમાં એક અજબ પ્રકારની લહેરો ઉઠી. પ્રથમવાર જાણે ભીતરમાં  કંઈક સળવળાટ થયો. એક આછી નજર એના પર પડી હતી પણ એની સાદગી, એની શ્યામ પણ સુંદર મુખાકૃતિ અને ચહેરા પરની સૌમ્યતા મનને સ્પર્શી ગઈ. ઔપચારિક વાતો માટે અમને બન્ને ને એક રૂમમાં મોકલાયાં. આવી મુલાકાત પૂર્વે પણ અન્ય છોકરાઓ સાથે થઈ હતી પણ આજે થોડો ડરનો અહેસાસ થતો હતો. જો કે આ ડર એણે એક જ પળમાં દૂર કરી નાખ્યો. બેસતાંની સાથે એણે કહ્યું

“જુઓ આ રીતની આ મારી પ્રથમ મુલાકાત છે એટલે આપણે ઔપચારિકતાને બાજુએ મૂકીને મિત્રની જેમ વાત કરીશું. તમને મારા નામ અને કામની તેમજ મારા પરિવારની વિગત ખબર છે. ને મને તમારી વિગત ખબર છે એટલે આપણે બીજી જ વાતો કરીશું. તો શરૂઆત તમારાથી જ કરીએ. તમારે જે પૂછવું હોય તે પૂછો. બીજું કંઈ સમજ ન પડતાં મેં પૂછી લીધું

“તમને શાનો શોખ છે? “

થોડી પળો શાંત રહ્યા પછી એણે કહ્યું” મને જીવવાનો શોખ છે. હા, હું જિંદગીની હરેક પળને જીવવા માંગું છું. મોત આવે ત્યારે મને કોઈ જ અફસોસ ન રહે એવું જીવન જીવવું છે.”

વચ્ચેથી જ મેં અટકાવીને કહ્યું “આ ઉંમરે મૃત્યુનો ડર સારો ન કહેવાય”.

હસીને એણે કહ્યું” મને મૃત્યુનો ડર નથી મારે તો ખૂબ લાંબી જિંદગી જીવવી છે. તમને ખબર છે સમજણા થયાં પછી મારા જન્મ દિવસે મને આશીર્વાદ આપતાં જ્યારે મારી બાએ કહ્યું કે બેટા,સો વર્ષનો થજે ને ખૂબ મોટો માણસ બનજે ત્યારે મેં કહ્યું કે બા, તું બહુ કંજૂસ છે. સો વર્ષની જિંદગી ઓછી નથી. ને પછી તો હર જન્મદિને મારી બા કહેતી કે ખૂબ ખૂબ જીવ ને જીવનમાં ખૂબ આગળ વધ. આ તો મૃત્યુ ગમે ત્યારે આવી શકે અને આવનાર મહેમાનને તો ખુશી ખુશીથી જ વધાવાય એટલે જ હું હર પળ ખુશ રહેવા ચાહું છું. હર પળને માણવા ચાહું છું.”

પછી બીજી જ ક્ષણે એણે મને કહ્યું” તમને મૃત્યુનો ડર નથી એ બહુ સારી વાત છે પણ જિંદગી પ્રત્યેનો તમારો અભિગમ શું છે. “એકદમ તો મને સમજાયું નહીં કે શું જવાબ આપું પણ ત્યાં જ તારી કવિતાની બે પંક્તિ યાદ આવી ગઈ અને મેં કહ્યું –  

     હર પડાવે,  હર વળાંકે નવા સાજ સજે એ જિંદગી        

સુખની જેમ દુઃખને પણ હસીને વધાવે એ જિંદગી. “.

તરત જ એણે મને કહ્યું ” બહુ જ સુંદર વિચાર છે. શું આ તમારી રચના છે? “. મેં મારા મનની વાત સમજનાર, મારીબહેનપણી કહો કે બેન કહો એ રીતે તારી ઓળખાણ આપી તારા વિષે થોડીક વાત કરી. મેં એમને પૂછ્યું” તમારો ખાસ મિત્ર કોણ છે? “.

બહુ જ શાંત અને ધીમા સ્વરે તેણે કહ્યું” મિત્રો તોઘણાં છે. કદાચ કોઈ જ દુશ્મન નથી. તો યે મારો ખાસ મિત્ર તોમારી એકલતા છે. હું એકલતાને મન ભરીને માણું છું. ક્યારેક મૌન રહીને મારી સાથે જ ખૂબ વાતો કરૂં છું. તો ક્યારેક નિ:શબ્દ બનીને સર્જનહારની આ સૃષ્ટિને નિહાળ્યા કરૂં છું. તોક્યારેક મારા મનગમતાં ગીતોને ગણગણી લઉં છું. “

એ કંઈ આગળ બોલે તે પહેલાં જ મેં પૂછ્યું ” તમારૂં સહુથી પ્રિય ગીત ક્યું? એક વાર એ ગીત સંભળાવોને? “. જરા પણ સંકોચ વગર એણે કહ્યું” મારો અવાજ કંઈ બહુ સારો નથી. હાં, એટલો બધો ખરાબ પણ નથી. ને તેણે ધીમા અવાજે ગાવા માંડયું–           

 કુછ પા કર ખોના હે, કુછ ખો કર પાના હે           

 જીવનકા મતલબ તો આના ઓર જાના હે             

દો પલકે જીવનસે એક ઉમ્ર ચુરાની હે           

 જિંદગી ઓર કુછ ભી નહીં   તેરી મેરી કહાની હે. 

એનો અવાજ સામાન્ય હતો પણ એણે જે ભાવથી ગાયું તે ભાવ અનન્ય હતો. એણે મને સહુથી વધુ પ્રિય ફિલ્મ વિશે પૂછ્યું ને મેં એક પળના વિલંબ વગર કહી દીધું “આનંદ”. એ ફિલ્મ અંગે મેં ઘણી બધી વાત કરી. શાંતિથી સાંભળ્યા પછીએણે કહ્યું “ખુદ ખુશ રહેવું અને અન્યને ખુશ રાખવા એ પણએક પ્રકારની ઈશ્ચરની પૂજા જ છે.”

લગભગ કલાક સુધી અમારી મુલાકાત ચાલી. છૂટા પડતાં એણે કહ્યું “ભાવિનાગર્ભમાં શું છે એ તો ખબર નથી પણ વર્તમાનમાં એક વધુ મિત્ર ઉમેરાયો છે એટલું તો જરૂરથી કહી શકું. આપની ઈચ્છા હશે તો આવતા રવિવારે વડોદરાથી આવવાનો છું ત્યારે ફરી એકવાર મળવાનું ગમશે. મળવું કે ન મળવું એ નિર્ણય તમારોરહેશે. કંઈ વિચારવાને બદલે, મમ્મી – પપ્પાની સાથે વાત કરવાને બદલે મેં ત્યાં જ કહી દીધું “આવતા રવિવારે હું તમારી રાહ જોઈશ.” મુલાકાતનો સમય નક્કી કરી અમે છૂટા પડ્યાં

 એ મુલાકાત પછી, એનાથી છૂટા થયાં પછી ત્રણ દિવસ પસાર થઈ ગયાં છે પણ હજુ મનથી એનાથી છુટી થઈ જ નથી. મનમાં એનાં વિચારો જ રમ્યા કરે છે. કાનમાં સતત એનાં સ્વરનો રણકાર સંભળાય છે. એનો જ ચહેરો આંખો સમક્ષ આવ્યા કરે છે. ખેર! મેં જે વિગત લખી એના પરથી તારા મંતવ્ય દ્વારા તું શું ઉજાસ પાથરે છે એની રાહ જોતાં અહીં જ અટકું છું. હાં, એનું નામ ઉજાસ છે.                                          

 આશા. 

ફિલ્મ રિવ્યુ-ધ સ્કાય ઇઝ પિન્ક ji in

રાજુલનું મનોજગત

“દરેકને પોતાનું એક આકાશ હોય…અને એમાં એ પોતાના મનગમતા રંગ ભરી શકે..તારા મનમાં એમ હોય કે આકાશ ગુલાબી છે તો એ ગુલાબી જ છે..” એક મા ત્યારે પોતાના પાંચ વર્ષના દિકરાને આ વાત સમજાવતી હોય જ્યારે એની દિકરી સીવિયર કમ્બાઇન્ડ ઈમ્યુનોડેફિસિએન્સી જેવી કદાચ અનક્યોરેબેલ બીમારી લઈને જન્મી હોય અને એના નસીબનું આકાશ સાવ ધુંધળુ જ નહીં બેરંગી હોય ત્યારે એમાં માતાનો પોતાના સંતાનોને સાચવી લેવાનો બુલંદ આત્મવિશ્વાસ જ પડઘાય છે.

શોનાલી બોસ નિર્દેશિત ફિલ્મ ‘ધ સ્કાય ઇઝ પિન્ક’ આઇશા ચૌધરીના જીવન અને મૃત્યુની સત્ય ઘટનાને આધારિત, હ્રદય-મનની લાગણીઓને સ્પર્શી જતી ફિલ્મ છે.

અદિતી અને નીરેનના જિન્સમાં એવી કોઈ ખામી છે જેના લીધે એમનું બાળક સીવિયર કમ્બાઇન્ડ ઈમ્યુનોડેફિસિએન્સી લઈને જન્મે જેમાં એનામાં રોગપ્રતિકારક શક્તિનો તદ્દન અભાવ જ હોય અને સાવ નાનકડી બીમારી પણ જાન લેવા બની રહે. આઈશા આ બીમારી લઈને જન્મી છે પણ પહેલા એક દિકરીને આ બીમારીના લીધે ખોઈ ચૂકેલા અદિતી અને નીરેન આઇશાને હવે ખોવા નથી માંગતા. બોનમૅરો…

View original post 953 more words

બિંબ-પ્રતિબિંબ

શબ્દોને પાલવડે

Inspired by a beautiful story at the end of this poem:

સમી સાંજને અંધાર ઘેરે, તે સમયના વિસ્મય ટાણે

       માટીની ગુફામાં ઉઘડ્યાં નજરના બે રહસ્ય આજે.      

 

નાનકડા ગામની, નાની શી દેરી,

પ્રતિબિંબ અરીસે હજાર વેરી.

કાયા સંતાડી, અંતર દેખાડી,

દેતી’તી શાતા એ વિવિધ રૂપી.

એક દિ’ આવ્યો કોઈ ક્રોધાગ્નિ ભારે

ચીડાતો,પીડાતો સ્વયં વારંવારે

  મુઠ્ઠીના મુક્કાથી દર્પણ પછાડતો.

    અનેક હાથે જાણે જાતને મરાવતો.

ત્યાં જ,મસ્તીથી માસુમ એક છોરી રમે.

જોઈ જોઈ ખુદને લાખ લાખ રૂપે ભમે,

‘સખીઓ છે સંગે’ના અહેસાસ સાથે

ઝુમ્મર સમ ખુશીઓ રણકાવે આભે.

અચાનક..વીજળી-શો ઝબકારો થયો.

હા, વાલિયાની ગુફામાં ચમકારો થયો.

  એ માટીની દેરીમાં ઘંટારવ રણક્યા.

 ને અંધારી ગુફામાં,દીવડાઓ પ્રગ્ટ્યાં. …….સમી સાંજને અંધાર ઘેરે, તે સમયના વિસ્મય ટાણે.

Inspiring story:

In one small village there was a room with 1000 mirrors. 

One small girl used to go inside and play.! 

Seeing thousands of children around her…

View original post 141 more words

હળવેથી હૈયાને હલકુ કરો-૧૯ પ્રજ્ઞા દાદભાવાળા

અમારૂં કુટુંબ એટલે સુખી કુટુંબ. ‘છોટા પરિવાર, સુખી પરિવાર’. કારણ અમે બે અને અમારા બે. તે પણ એક દીકરો અને એક દીકરી એટલે ભયો ભયો. હું પોતે ભણેલી એટલે શિક્ષણનું મહત્વ સમજુ એટલે બંનેને સરખું શિક્ષણ અને સંસ્કાર મળે એની તકેદારી રાખી હતી. તેમાય દીકરી તો વહાલનો દરિયો અને પાછી પારકી થાપણ એટલે તેને લાડ તો લડાવ્યા જ હોય કારણ ઉંમરલાયક થતા ચરક્લી ઉડી જવાની.       સમય થતા આ ફરજ પણ પૂરી કરી. અમને એક બીજાની હૂંફ અને સથવારો હતો પણ તેના લગ્ન બાદ તેના અન્ય શહેરમાં જવાથી એક ખાલીપો થઈ ગયો, જાણે શરીરનું એક અંગ વિખૂટું પડી ન ગયું હોય? ભલે ગમે તેટલી માનસિક તૈયારી હોય પણ માનું કોમળ હૃદય એમ થોડી સાંત્વના અનુભવે? એક માના જે વિચારો દિકરીના સાસરે ગયા પછી આવે તેવા વિચારોથી હું પણ બાકાત ન હતી. કેટલાય દિવસો સુધી ઉચાટ રહ્યો હતો કે તે સાસરે સુખી હશે? ત્યાં તે નવા વાતાવરણમાં મૂંઝાઈ તો નહી ગઈ હોય ને? બધા સાથે મનમેળ થાય તેવું ઇચ્છવું પણ સ્વાભાવિક હતું મારા માટે. બહારગામ રહેતી હોય તેને વારેઘડીએ ફોન કરવો તે કદાચ ત્યાના લોકોને અજુગતું તો નહી લાગે વિચારી અચકાતી. છતાં બે-ચાર દિવસે તે કરી લેતી અને થોડોક હાશકારો અનુભવતી.       જ્યારે પણ આવે ત્યારે નિરાત ન હોય. આવી શું અને ગઈ શું એવો ઘાટ ઘડાય. આવી છે તો બે-ચાર દિવસ વધુ રોકાઈ જા એમ કહું તો નનૈયો જેને માટે કોઈને કોઈ કારણ આપી દીધું હોય. વળી તેની સાસુના જાપ જપાતા હોય. હવે તો તે જ તેની મમ્મી. એક રીતે સંતોષ થતો કે તે સાસરે ગોઠવાઈ ગઈ છે અને સુખી છે. તો પણ આટલા વર્ષોનો સાથ એમ થોડો અવગણાય? જો કે આ બધું જોઈ મને ઇતિહાસનું પુનરાવર્તન થયું જણાયું કારણ મેં પણ મારા લગ્ન બાદ મારી મા સાથે પણ આમ જ કર્યું હતું ને? મારી સાસુએ મને વહુ તરીકે નહી પણ દીકરી તરીકે જ રાખી હતી અને એટલે મને મારૂં સાસરું સાસરું નહી પણ ઘર જણાયું હતું. આ જ વિચારો મેં મારી દીકરીને સમજાવ્યા હતા અને મને આનંદ હતો કે તે તેને પચાવી શકી અને કોઈ ફરિયાદને સ્થાન આપવા દીધું નથી.      દીકરો પણ વધુ અભ્યાસ કરવા વિદેશ ગયો પણ ત્યાં કાયમ રહેવાનો ન હતો. જો કે તેના ગયા બાદ સૂનકારો અનુભવ્યો પણ દીકરીની વિદાયને કારણે આવી સ્થિતિથી ટેવાઈ ગયેલી એટલે અને સમય થતા તે પાછો આવવાનો છે એટલે પણ તેના ગયાનો બહુ અફસોસ ન હતો.    તેના ગયા પછી અમે બે એકલા અટૂલા થઈ ગયા. મારા એવણ તો એ ભલા અને એમનું કામ ભલું. મારે હવે પરિસ્થિતિ પ્રમાણે વર્તવું રહ્યું તેની સારી સમજ હતી એટલે અન્ય પ્રવૃત્તિઓ પ્રત્યે મેં ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું. આપણે તો રસોઈના, યોગના એવા વર્ગો શરૂ કર્યા અને તેમ કરતાં દિવસ ક્યાં પસાર થઈ જતો તેની પણ જાણ ન રહેતી. વળી ઘરમાં પણ બે જણને કારણે કામ ઓછું રહેતું એટલે તેની પણ કોઈ ચિંતા ન રહેતી.      ભણતર પૂરૂં કરી દીકરો પાછો તો આવ્યો પણ પછી લગ્ન થયા એટલે તેમની સ્વતંત્રતા સચવાય સમજી જુદા રહેવાનું નક્કી થયું. શરૂઆતમાં તો માના હાથની રસોઈનો હેવાયો એટલે અવારનવાર આવે પણ જવાબદારી વધી તેમ જ કામકાજનો બોજો પણ વધ્યો એટલે તે પણ ઓછું થઇ ગયું. હવે તો આવનારીના હાથની રસોઈ તેને પ્રિય થઈ ગઈ હતી એટલે મા પાસે જલદી જલદી આવવાનું કોઈ નિમિત્ત પણ ન હતું. પણ હું તો આવી પરિસ્થિતિથી ટેવાઈ ગઈ હતી એટલે બહુ લાગણીશીલ થયા વગર બધું સ્વીકારી લીધું.      સંબંધોની પળોજણમાં આવી પરિસ્થિતિમાં ફસાયેલા અન્યોને સહેલાઈથી આપણે સલાહ સૂચન કરતા હોઈએ છીએ પણ સ્વ પર તે વેળા આવે છે ત્યારે તે સ્વીકારતા જરા અઘરૂ થઈ પડે છે. તેમ છતાં મનને વાળી લીધું અને નિર્ણય લીધો કે દીકરા-દીકરીના સંસારમાં કોઈ દખલ ન કરવી કારણ તેઓ મારી યોગ્ય ઉછેરને કારણે પોતાની રીતે જીવવાને સમર્થ છે. તેમનો અને મારો સંગાથ આમ સંપૂર્ણ થઈ ગયો છે. તેમના તરફથી લાગણીના તારની વધુ અપેક્ષા ન રાખતા મારે મારૂ જીવન મારી રીતે જીવવાની શરૂઆત કરવી રહી. ભલે તેઓ દૂર રહે પણ તેમના તરફની મારી હમદર્દી ઓછી નહી થવા દઉં. તેમને આપેલી સ્વતંત્રતા જ મને તેમની નજીક રહેવા દેશે. આ જ તો ખૂબી છે વેગળાપણાની. પ્રેમ કરો પણ વળગણ નહી.         આ અપનાવવાથી મારામાં સહનશક્તિ વધી અને જીવન સ્વસ્થ થઈ જીવવા લાગી. જો આ જ સિદ્ધાંત અન્યો માટે પણ અપનાવું તો? અને તે પણ મેં અમલમાં મૂકી દીધું. અન્ય કુટુંબીજનો અને અડોશપડોશમાં રહેતા લોકો સાથે પણ મેં મારૂં વર્તન સકારાત્મક કરી દીધું. તેઓ જેવા છે તેવા સ્વીકારવામાં મને મુશ્કેલી ન પડી અને મારા આ બદલાયેલા વર્તનને કારણે હું તેમની પાસેથી હવે વધુ પ્રેમભર્યું વર્તન પામવા લાગી. મેં તો પ્રભુને પ્રાર્થના પણ કરી કે મને લાગણીશીલ, સહનશીલ અને પ્રેમાળ બનાવી રાખજે જેથી હું અન્યોને મદદરૂપ થઈ રહું અને તેમની મૂંઝવણ લઈને મારી પાસે આવે ત્યારે સ્વસ્થતા અનુભવે અને મને તેમને માટે યોગ્ય સલાહ આપી શકવાની શક્તિ આપે.      જો આ અનુભવ અન્ય મહિલાઓ પણ અપનાવે તો તેઓ પોતાના જીવનમાં આવેલા ખાલીપણાનો યોગ્ય સામનો કરી શકશે.નિરંજન મહેતા મિત્રો પરિસ્થિતિ ને સ્વીકારવાથી મનનું વંટોળ સમી જાય છે.પીડા સામે સઘર્ષ કરીને તેનો પ્રતિકાર કરીને કે નકારીને અંતે તો વેદના જ ઉપજે છે વાત સ્વીકાર કરી ને જીવનને કમળની જેમ ધીરે ધીરે ખીલવવાની છે.જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ મહત્વની છે.તેમ પ્રત્યેક જણ કંઈકને કંઈક આપણને આપે છે. હા તમારી પાસે પણ જો આવી કોઈ વાત કે કોઈ ઘટના હોય તો જરૂર થી મોકલજો હૈયું પણ હળવું થશે.

મહેંકતા પત્રો (વિદેશ વસી સહિયર મોરી – 21 રોહિત કાપડિયા

સ્મિતા,        

ગઈ કાલે ‘ચલ, મન જીતવા જઈએ’ ફિલ્મ જોઈ. ફિલ્મ બહુ જ સુંદર હતી. એક જ ઘરમાં ઓછામાં ઓછા ખર્ચે બનેલી આ ફિલ્મ જિંદગીમાં ઘણા બધા પાઠ ભણાવી ગઈ. ફિલ્મ તો તે પણ જોઈ જ હશે. ઘરે આવીને સુતા પહેલાં એ ફિલ્મના વિચાર જ મનમાં રમતા હતાં. અચાનક જ એક કવિતા મનમાં  સ્ફૂરી. એ કવિતા અહીં લખું છું.                            

જઈએ

– – – – – – – 

 દુનિયા જીતવી સહેલી નથી, ચાલ મનને જીતી લઈએ,

ખુદ સાથેની આ લડત છે, ચાલ નિઃશસ્ત્ર લડતા જઈએ. 

 અડચણો ને અવરોધો તો, આવ્યા જ કરશે જીવનમાં,        

સત્યને શ્રદ્ધાના સથવારે, ચાલ એને ઓળંગતા જઈએ. 

  સુવાસ મધુરી પુષ્પોની પણ, ખીલ્યા સુધી જ રહેવાની,        

સુવાસ નીતિની છોડી જઈ, ચાલ સદા મહેકતા જઈએ. 

પ્રલોભનો ની આ દુનિયામાં, અટવાઇ જવાનું સહેલું છે,        

ભીતરનો સાદ સુણીને, ચાલ માર્ગ કંડારતા જઈએ. 

 સુખસાહ્યબીના મૃગજળથી, પ્યાસ ક્યારે  નહીં છીપે,             

મહિમા  ત્યાગનો જાણીને, અમૃતના ઘૂંટ ભરતાં જઈએ.

         આજે વિશ્વાસના ઓફિસ ગયા પછી એ કવિતા વિશે થોડું લખવાનું મન થયું પણ પછી થયું તેને આ કવિતા લખું અને લખતાં લખતા જે વિચારો આવે તે સીધા જ ઇ મેઇલ દ્વારા તને પાઠવું.          

દુનિયાને જીતવી, આ જગને જીતવું એ સહેલું નથી. ઈતિહાસમાં ડોકિયું કરીશું તો પણ જણાશે કે શસ્ત્રોની લડાઈ દ્વારા કોઈ જ વિશ્વવિજેતા બન્યું નથી. હાં, પણ જેણે મન જીત્યું છે તેણે જગ જીત્યું છે. આમ તો મનને જીતવાની વાત કેટલી બધી આસાન લાગે. પણ જ્યારે એ ચંચળ મનને જીતવા માટે, કાબૂમાં રાખવા માટે, વશમાં કરવા માટે પ્રયત્નો કરીએ ત્યારે જ સમજાય કે આ જીત જરા પણ સહેલી નથી. આ મનને જીતવા માટે આપણે શસ્ત્ર વગર આપણી સાથે જ લડવાનું છે. ભીતરના શત્રુઓને નિઃશસ્ત્ર રીતે હણવાના છે. અહીં હારીને જીતવાનું છે આપણે ક્રોધને ભૂલવાનો છે. માનને છોડવાનું છે. મોહથી દૂર રહેવાનું છે. લોભને ભૂલી જવાનો છે અને બદલામાં પરમ શાંતિને મેળવવાની છે. ટૂંકમાં અહીં ગુમાવીને મેળવવાનું છે પણ એ માટે મનનું રિમોટ કન્ટ્રોલ આપણા હાથમાં જ જોઈએ.                

જીત માટેનો આ રસ્તો કંઈ સહેલો નથી. ડગલેને પગલે મુસીબતોનો સામનો કરવો પડે. માર્ગમાં આવતા કંટકોને હળવેથી દબાવીને આગળ ધપવું પડે. અડચણ અને અવરોધોને સત્ય અને શ્રદ્ધાના સથવારે ઓળંગવા પડે. નિતી, નિયમ, આદર્શો અને સિધ્ધાંતોથી જીવન જીવવું પડે. આ બધું કર્યા પછી જે આત્મસંતોષ મળે તે અનન્ય હોય છે. નીતિ અને પ્રામાણિકતાથી પ્રગટેલો પમરાટ ખુદના તેમજ અન્યના જીવનને મહેકથી ભરી દેતો હોય છે. આ પમરાટ મૃત્યુ પછી પણ યાદ સ્વરૂપે સદૈવ પ્રસરતો રહે છે. અલબત્ત એ પહેલાં ઘણાં બધા પ્રલોભનો આપણને આ માર્ગ પરથી પાછા ખેંચવા માટે તૈયાર હોય છે. એક માયાવી દુનિયા એના આકર્ષણથી આપણને અટવાવવા ચાહે છે ને એમાં અટવાઈ જવું બહુ સહેલું છે. લપસવા માટે તો ઢાળ જ કાફી છે પણ ચઢવા માટે તો મજબૂત મનોબળ જોઈએ. આવા સમયે ભીતરનો સાદ અને અંતરાત્માનો અવાજ સાંભળીને આપણે કેડી કંડારવાની હોય છે .આ ભીતરનો સાદ બહુ અનોખો હોય છે. આસપાસના કોલાહલ, કલબલાટ અને શોરબકોર ને ભેદીને સાચી રાહ, સાચી મંજિલેથી આવતા પરમનાં અત્યંત મૃદુ અવાજને તે પારખી શકે છે. જો આપણે તે અવાજને ને અનુસરીએ તો સાચી મંજિલે પહોંચી શકીએ છીએ.            

 આપણે સુખની સાચી પરિભાષા જ ભૂલી ગયા છીએ. બહુ સાચું કહીએ તો આપણે દુઃખને જ સુખ માની બેઠા છીએ. સુખ એટલે શાંતિની ઊંઘ. તે શાંતિની ઊંઘ ડનલોપની ગાદીમાં અને એસીની ઠંડકમાં પણ આપણને આવતી નથી. જ્યારે દિવસભર પરિશ્રમ કરીને હાથનો તકિયો બનાવીને  ખરબચડી ભૂમિ પર સૂઈ જનાર મજૂરને આવી જતી હોય છે. આપણી જરૂરિયાતો વધારે છે એટલે આપણે દુખી છીએ. આપણી જરૂરિયાતોનો કોઈ અંત જ નથી. એ તોમૃગજળની જેમ આપણી પ્યાસ બુઝાવવાને બદલે વધારે છે.જો છોડીને આપણે ખુશ થઈ શકીએ. ત્યાગીને ભોગવી શકીએ. તો જ જીવનનાં સાચા આનંદને પ્રાપ્ત કરી શકીએ. તો જ મનને જીતી શકીએ. એક નાનકડી વાર્તા યાદ આવે છે.                

લાખોની દોલત છોડીને, સત્યની શોધમાં નીકળેલા એ સંન્યાસી હતાં. પાસે કોઈ જ સામાન ન હતો. વૃક્ષ પરનાં ફળોથી ઉદર નિર્વાહ કરતાં. વૃક્ષની છાયામાં જ આરામ પણકરતાં અને નિંદર પણ કાઢી લેતાં. જળપાન માટે એક કમંડળસાથે રાખ્યું હતું. સરિતાના જળમાં કમંડળ ડુબાડીને પાણીભરીને પી લેતાં. તે દિવસે પાણી ભરવા એમણે કમંડળ પાણીમાં ડૂબાડ્યું. ત્યાં જ તેમની નજર જીભના લપકારાથીસરિતાનું પાણી પીતી એક બકરી પર ગઈ. બીજી જ સેકંડે તેમણે કમંડળને પાણીમાં વહાવી દીધું અને ખોબામાં પાણી ભરીને પી લીધું. હવે એ સાવ જ હળવા થઈ ગયાં હતાં. જેને ઉંચે ઊડવું છે તેને હળવા તો બનવું જ પડે.                    

આ લખતાં લખતાં જ વિચાર આવ્યો કે શું આબધી સૂફિયાણી વાતો માત્ર લખવા માટે જ છે. આચરવા માટે નથી? શા માટે ઘણાં બધાં પૈસા કમાઈને પછી જ ભારત પાછાં ફરવું? ધણાં એટલે કેટલાં? એ નક્કી જ નથી અને શું એટલાં કમાઈ લઈશું એટલે સંતોષ થઈ જશે? એ કમાયેલાં અને ભેગાકરેલા પૈસા સદા યે આપણાં જ રહેશે? આજે જ હું વિશ્વાસ સાથે આ અંગે વાત કરીશ. અલબત, નિર્ણય વિશ્વાસ પર જછોડીશ. બાકી એક વાત તો સમજાય છે કે સામાન્યતાનાંવહેણમાં તણાઈને જીંદગી પૂરી કરવી એટલે માત્ર વર્ષોમાં જીવવું. આજથી જ મળતાં ફાજલ સમયમાં કંઈક મનને શાંતિ મળે અને જીવન જીવ્યાનો અહેસાસ થાય એવી પ્રવૃત્તિ કરીશ. તારી વૃક્ષોનાં માવજતની અને ગરીબ બાળકોને ભણાવવાનીપ્રવૃત્તિ સારી રીતે ચાલતી હશે.                  

 ચાલ ત્યારે, જિંદગીમાં વર્ષો નહીં પણ વર્ષોમાં જિંદગી ઉમેરાય એવી ચાહ સાથે અહીં જ અટકું છું.

          આશા.             

નિરાલી ભગત (૭) આવેલી તકનો લાભ ન લીધો-નિરંજન મહેતા

નિરાલીએ વાત આગળ ચલાવી.

‘મને એમ કે કેડબરી લઇ લીધા પછી તે થેંક્યું કહેવા મારી તરફ ફરશે અને કદાચ અંધારાનો લાભ લઇ કિસ પણ કરશે. પણ એવી કોઈ હરકત પ્રતાપે ન કરી. આશ્ચર્ય પણ થયું અને એક રીતે હળવાશ પણ અનુભવી. કેમ કે આવેલી તકનો સાધારણ રીતે અન્ય લોકો ઉપયોગ કરે છે તેવું પ્રતાપે ન કર્યું. ‘

અજય બોલ્યો, ‘આવેલી તકનો લાભ ન લીધો એટલે કાં તો તે બુદ્ધુ છે અને કાં તો તે ડરી ગયો હશે.’

‘પણ આવે સમયે એવું કાંઈક કરવું જ જોઈએ એમ લખી આપ્યું છે?’

‘આપણા સમાજમાં એક માન્યતા છે કે સિનેમાની ખૂણાની સીટો કોલેજ જતાં છોકરા છોકરી એટલા માટે લેવાણું પસંદ કરે છે કે સિનેમા જોવા જવાનું તો બહાનું છે હકીકત તો કોઈ ઓર જ હોય છે. એટલે જ્યારે તું પણ બધા સાથે ‘સંગમ’ જોવાનું નક્કી કર્યા પછી પણ બહાનું બતાવી ત્યાથી છટકીને ‘વો. કોન થી’ જોવા જતી રહી તે શું દર્શાવે છે? તારા મનમાં પણ અન્યની જેમ કોઈક અભરખો હશે.’

‘હા, અજય, તારી રીતે તું સાચો છે પણ મારૂં રૂપમ ટોકીઝમાં જવાનું કારણ તે ન હતું. કોણ જાણે કેમ મને અન્યો કરતાં પ્રતાપની સંગત વધુ પસંદ હતી પણ તે હું જાહેરમાં કહી શકતી નહીં. કહું પણ કઈ રીતે? એક તો નાદાન ઉંમર અને વળી તે એક તરફી હોય તો? મારા હિસાબે પ્રતાપે તે દિવસે જે કર્યું તે તેના ઉચ્ચ ચારિત્ર્યની નિશાની છે. એકવાર ક્યા સંદર્ભમાં તે યાદ નથી પણ તેણે જ મને કહ્યું હતું કે એકાંત હોય, છોકરો છોકરી એકલા હોય અને આવી તક મળે ત્યારે સભ્ય છોકરો છોકરીને અડતાં પહેલાં અચકાય અને પછી હાથ પકડે. જો છોકરી વિરોધ ન કરે તો છોકરો માને કે છોકરી પણ રાજી છે અને તે કદાચ થોડો આગળ પણ વધે. પણ જો છોકરી પ્રથમ પગલે જ વિરોધ કરે તો છોકરો આગળ ન વધે. આને કોઈ ડર કહેશે પણ હું તેને પરિપક્વતા કહીશ.’

‘એટલે તે જયારે તેનો હાથ પકડ્યો ત્યારે તે આગળ ન વધ્યો કે કશું ના પૂછ્યું?’

‘ના, મને લાગે છે કે મેં તેને માટે જે લાગણી અનુભવી તે લાગણી તેના મનમાં મારા પ્રત્યે નહીં પણ હોય. અને હોય તો પણ ન દર્શાવી એક ભદ્ર પુરુષ જેવું વર્તન કર્યું છે જે મારા અંતરમાં ઘર કરી ગયું છે.’

‘જો એમ જ હોય તો હવે અત્યારે તે શું કામ દુ:ખી થાય છે?’

‘અત્યારે તે કેમ દુ:ખી છે તેની મને જાણ નથી પણ તે જયારે મારી સાચી પરિસ્થિતિ જાણશે ત્યારે મને લાગે છે કે તે દુ:ખી થવાને બદલે કદાચ મારા પ્રત્યે લાગણીશીલ પણ બની જાય.’

આ બધી વાતો યાદ આવતા અજયની આંખો ભીની થઇ ગઈ. શું ખરેખર મારી બહેન નિરાલી પ્રતાપને ચાહે છે? શું તે  પોતાની પરિસ્થિતિને કારણે પોતાની લાગણી વ્યક્ત નથી કરતી? શું પ્રતાપ પણ પહેલા ન અનુભવેલી લાગણી હવે અનુભવે છે અને તેમ હોય તો તે શું નિરાલીને આવી પરિસ્થિતિમાં પણ સ્વીકારવા તૈયાર થશે? પણ આ બધાનો જવાબ તો તેમને સાથે ભેગા કરી પૂછાય ત્યારે જ મળે. અને હાલમાં તે શક્ય નથી. વળી નિરાલીના કેન્સરને લગતા રિપોર્ટ હજી હવે આવવાના છે તે આવ્યા પછી જ જાણી શકાય કે કેન્સર ક્યા તબક્કે છે. આ રિપોર્ટ આવતા હજી એક બે દિવસ નીકળી જશે ત્યાં સુધી જૈસે થેની જેમ જ વર્તવું પડશે.

તેની આ વિચારધારામાં પ્રતાપના અવાજે ભંગ પાડ્યો.

‘શા વિચારમાં ખોવાઈ ગયો છે, અજય? તું મને કહેતો હતો કે હું ખોવાયેલો ખોવાયેલો રહું છું અને આજે તારી હાલત મારા જેવી કેમ થઇ?’

‘ના, એમ જ. અતિતમાં સરી ગયો હતો.”

‘એટલે તારે પણ કોઈ છે જે તને અતિતમાં ખેંચીને લઇ જઈ શકે છે એમ ને?’

‘ના, દોસ્ત. તું ધારે છે તેવું કશું નથી. હું તો તારો વિચાર કરતાં કરતાં નિરાલીનો  વિચાર કરતો થઇ ગયો.’

‘એમ, એટલે તારી બહેનની યાદ તારી આંખમાં પાણી લાવી શકે છે. પણ ત્યાં પણ એવી હાલત હશે કે કેમ?’

‘અહી બેઠા તે કેમ ખબર પડે? પણ છોડ એ બધી વાતો. મને કહે નિરાલીને કેન્સર છે તેમ જાણ્યા પછી તારી મનોદશા કેવી રહી?’

‘મેં પહેલા પણ કહ્યું હતું કે કેન્સર હવે કોઈ અસાધ્ય રોગ નથી અને તે ક્યા તબક્કે છે તે પર તેની સારવાર નિર્ભર રહે છે. હવે તો આપણા ભારતમાં પણ કેન્સર માટે ઘણી સારી હોસ્પિટલો છે અને દિવસે દિવસે નવી દવાઓ શોધાતી રહી છે. હવે પહેલા જેવું નથી કે કેન્સર એટલે ‘કેન્સલ’. એટલે નિરાલીના હવે પછીના રિપોર્ટ કેવા છે અને તે જોયા પછી ડોક્ટરનું શું કહેવું છે તેની આપણે રાહ જોવી જોઈએ. ક્યારે આવવાના છે નવા રિપોર્ટ?’

‘નિરાલી કહેતી હતી કે એક બે દિવસમાં આવી જશે પછી આગળ શું કરવું તે નક્કી કરાશે. તેના પપ્પા એટલે કે મારા મામા તો ખમતીધર છે એટલે તેમણે તો નિરાલીને અમેરિકા મોકલવાનું નક્કી જ કર્યું છે અને તેમના ફેમિલી ડોકટર દ્વારા ત્યાના ડોકટર સાથે વાત કરી લીધી છે. હવે નવા રિપોર્ટ આવે ત્યારબાદ ત્યાના ડોક્ટરની સલાહ લઇ ત્યાં જવાનો કાર્યક્રમ બને.’

 ‘તારા મામાને કહે જો કેન્સર અહીં જ ઠીક થઇ શકતું હોય તો નિરાલીને ત્યાં મોકલવાની શું જરૂર છે?’

‘ના, મારાથી તેમને આમ કહી ન શકાય.’

 ‘ભલે. ચાલ હવે ક્લાસનો સમય થઇ ગયો છે એટલે રૂમ પર મળશું.’

પ્રતાપ કરતાં થોડો વહેલો અજય રૂમ પર પહોંચી ગયો હતો. જાણે તેમના આવવાની રાહ જ જોતા હોય તેમ મીના ને રેણુકા તેના આવ્યાના દસ મિનિટ બાદ નાસ્તો અને ચા લઇ આવી ગયા

‘તમે લોકો આમ રોજ રોજ ચા અને નાસ્તો લાવશો તો મને ખોટી આદત પડી જશે. મારૂં તો ઠીક પણ પ્રતાપનું શું થશે તેની મને જાણ નથી.’

‘તને શું લાગે છે, આ બધું તારા માટે થઇ રહ્યું છે? તું તો બહાનું છે. મુખ્ય કારણ તો મીનાની પ્રતાપ પ્રત્યેની લાગણી છે.’ રેણુકાએ કહ્યું.

‘અરે, મીના ગાંડી થઇ ગઈ છે? આ શું તેની ઉંમર છે પ્રેમ કરવાની? પ્રતાપ પ્રત્યે તે જુદી લાગણી ધરાવે છે પણ પ્રતાપની તેના તરફ શું લાગણી છે તેનો વિચાર કર્યો?’

‘મેં પણ તેને એમ જ કહ્યું હતું. પણ આ ઉંમર જ એવી છે કે લાગણીના પૂરમાં તણાય અને પછી પસ્તાય. આવા કિસ્સા તો અગણિત છે, પણ ના, અમારા મીનાબેનને તો ખાત્રી છે કે પ્રતાપ પણ તેની તરફ ખેચાયો છે.’

‘મોટીબેન, તમે ભલે કાંઈ પણ કહો પણ મને પ્રતાપની આંખોમાં હવે મારા પ્રત્યે જુદો જ ભાવ દેખાય છે. પહેલે દિવસે જોયેલો પ્રતાપ અને આજનો પ્રતાપ એ એક બદલાયેલી વ્યક્તિ છે.’

‘પણ તને પ્રતાપે ક્યાં કશું એવું કહ્યું છે કે એવું વર્તન કર્યું છે કે તું આમ માની બેઠી? તેની નિરાલી પ્રત્યેની લાગણી હજી પ્રવાહિત છે એમ મને જણાયું છે, ભલે તેને કેન્સર હોય.’

‘એ તો એકવાર મારો અને પ્રતાપનો સંપર્ક વધતો જશે પછી જો જો ચિત્ર આખું ફેરવાઈ જશે. તેમાંય નિરાલી અમેરિકા જશે એટલે પરોક્ષ પરિચય કેટલો વખત? થોડો વખત તેની યાદ રહેશે પછી ધીરે ધીરે બધું ભુલાઈ જશે અને ત્યારે પ્રતાપ માટે મીના હાજર હશે. હું તે દિવસની રાહ જોવા તૈયાર છું.’

ત્યાં જ પ્રતાપ દાખલ થયો.

‘મારી પીઠ પાછળ મારી શું વાત થઇ રહી છે?’

‘અમે એવા કાયર નથી કે પીઠ પાછળ વાત કરીએ અને વ્યક્તિ આવે ત્યારે મૂંગા થઇ જઈએ.’ મો મચકોડી મીના બોલી. તેના આવા હાવભાવ જોઈ બાકીના બધા હસી પડ્યા.

‘ચાલ પ્રતાપ, ચા ગરમ જ છે. પી લે અને નાસ્તો પણ તૈયાર છે, તારા પ્રિય ખમણ. તારી અને મીનાની વચ્ચે એવું કેવું સંધાણ થઇ ગયું છે કે તેને તારી પ્રિય વાનગીની વગર કહે જાણ થઇ જાય છે?’

‘મને શું ખબર કે અમારી વચ્ચે કોઈ સંધાણ છે અને હોય તો કેવી રીતે આ સંધાણ થયું તેની મને જાણ નથી.’

‘પ્રતાપ, એક સ્ત્રી પાસે છઠ્ઠી ઇન્દ્રિય હોય છે અને તેનો તે સારી રીતે ઉપયોગ કરી શકે છે.’

‘વાહ, છોટી પુડિયા ઓર બડી બાત.’ પ્રતાપે કહ્યું.

‘અરે પ્રતાપ, આ તો એક નમૂનો છે. ઘરે તો આનાથી પણ વધુ પોત પ્રકાશે છે.’ રેણુકાએ કહ્યું.

‘તો તો મારે તેનાથી સાવધ રહેવું પડશે.’

‘રહે, જેટલું સાવધ રહેવાય એટલું રહે પણ અંતે તો ધાર્યું ધણીનું જ થાય છે.’

પ્રાતાપને લાગ્યું કે ગાડી આડે પાટે ચઢી ગઈ છે એટલે વાતને બદલવા તે ન જાણતો હોય તેમ બોલ્યો. ‘અજય, નિરાલીના નવા રિપોર્ટ ક્યારે આવવાના છે?’

અજય પણ સમજી ગયો એટલે કહ્યું કે એક બે દિવસમાં આવશે અને ત્યાર બાદ મારા મામા આગળનો નિર્ણય લેશે.

નિરાલીની પરિસ્થિતિ વિષે વધુ ચર્ચા થતી જોઈ મીના બોલી મોટીબેન હું ઘરે જાઉં છું.

આ સાંભળી અજય અને પ્રતાપ એકબીજા સામે મલક્યા.

નિરંજન મહેતા