૪૪-હકારાત્મક અભિગમ- મનદુરસ્તી-રાજુલ કૌશિક

"બેઠક" Bethak

બે પડોશી મિત્રો….એ બંનેના પરિવાર વચ્ચેના સંબંધો પણ સરસ. એક મિત્રને દિકરો અને બીજાને દિકરી આ બંને બાળકો પણ એક સરખી જ વયના એટલે બંને વચ્ચે પણ સરસ દોસ્તી. સાથે રમે, સાથે જમે અને સાથે જ સ્કૂલે જાય.

છોકરાને ગાડીઓ ભેગી કરવાનો શોખ. નાની નાની જુદી જુદી જાતની, જુદા જુદા રંગની ગાડીઓ એના ખજાનામાં મળે.  એવી રીતે છોકરી ઉજવાઈ ગહેયા ઇસ્ટર તહેવારમાં મળેલા ઈસ્ટર એગ્સ સાચવી રાખેલા.

જ્યારે મળે ત્યારે બંને પોતાની પાસેના એ ખજાનામાં શું ઉમેરો થયો એ એકબીજાને બતાવે અને ખુશ થાય. એક દિવસ છોકરાના મનમાં વિચાર આવ્યો અને એણે પેલી છોકરીને કહ્યું કે,

“હું તને મારી પાસે છે એ બધી ગાડીઓ આપી દઉં અને તું મને તારી પાસે જેટલા ઇસ્ટર એગ્સ છે એ આપ. આપણે અદલાબદલી કરીએ.”

છોકરીએ તો ખુશી ખુશી પોતાની પાસે જેટલા ઈસ્ટર એગ્સ હતા  એ બધી એની નાનકડી શૉલ્ડર બેગમાં ભરીને આપી દીધી. છોકરાએ પણ પોતાની પાસે હતી એ બધી ગાડીઓ બેગમાં ભરીને છોકરીને…

View original post 201 more words

Advertisements

દાન કરે એ ધનવાન અને કરીને ભૂલી જાય એ શ્રીમંત! – જિનદર્શન – મહેન્દ્ર પુનાતર

એક વાર એક સાધુ મહાત્મા પાસે તેનો શ્રીમંત ભક્ત આવ્યો અને તેમનાં ચરણોમાં ૫૦૦ સોનામહોર મૂકીને કહ્યું : ગુરુદેવ મને આશીર્વાદ આપો મને આપની કૃપાની જરૂર છે.

મહાત્માએ કહ્યું : તને શું જોઇએ છે? તારી શું ઇચ્છા છે? ભક્તે કહ્યું : ગુરુદેવ મારું ધન, દોલત અને સંપત્તિ ઉત્તરોત્તર વધતી રહે એમ હું ઇચ્છું છું.

તારી પાસે તો પુષ્કળ ધન છે એમ છતાં તને વધારે ધન જોઇએ છે ! ભક્તે કહ્યું, થોડું વધારે ધન ભેગું થઇ જાય પછી હું સુખેથી રહેવા માગું છું. મહાત્માએ કહ્યું : વધુ ધન મળવાથી તું વધુ સુખી થઇશ એવું નિશ્ર્ચિત નથી. કદાચ વધુ દુ:ખી થઇ જઇશ. જો ધનથી સુખ મળતું હોત તો તું અત્યારે પણ સુખી હોત.’

ભક્તે કહ્યું : ગુરુદેવ એક વખત મારી ઇચ્છા પૂર્ણ થાય એવું કાંઇક કરો.

મહાત્માએ કહ્યું તને વધુ ધન જોઇએ છેને? તો તું આ ૫૦૦ સોનામહોર તારી પાસે જ રાખ. મારા કરતાં તારે તેની વધુ જરૂરત છે. તારી પાસે ઘણું છે છતાં તને ઓછું લાગે છે. જ્યારે મારી પાસે ધન-સંપત્તિ કશું નથી. છતાં હું સુખેથી રહી શકું છું.

ધન-દોલત, સત્તા અને સંપત્તિમાં સુખ છે એવુ આપણે માની બેઠા છીએ. જેની પાસે વધારે પૈસા છે તે આપણને સુખી દેખાય છે પણ હકીકતમાં એવું નથી. ધનને સુખ સાથે આપણે ધારીએ છીએ એટલો સંબંધ નથી. સુખ જો પૈસાથી મળતું હોત તો તમામ શ્રીમંતો સુખી હોત એ નિર્ધનો દુ:ખી હોત. કેટલાક માણસો કશું ન હોવા છતાં સુખનો અનુભવ કરી શકે છે. સૂકી રોટીમાં પણ આનંદ માણી શકે છે એમને ઊંઘવા માટે ગોળીઓ લેવી પડતી નથી. એમને તો એમની જરૂરત પૂરી થાય એટલે ભયો ભયો. ધનથી સગવડતા અને આરામ મળી શકે પણ સુખ નહીં. સુખ દરેકને સ્વભાવગત મળેલું છે. અને જીવનની હર ચીજમાં સુખ છે પણ તેને શોધતા અને માણતા આવડવું જોઇએ. જે મળે તેમાં સંતોષ હોવો જોઇએ.

જે કાંઇ આવે તેનો સ્વીકાર કરવા આપણે રાજી હોઇએ તો ચારે બાજુ સુખ અને સુખ છે. ગરીબ અને સાધારણ માણસોને દુ:ખ હોતું નથી પણ કષ્ટ હોય છે. તેમને કેટલીક ચીજો અને સગવડતા વગર ચલાવી લેવું પડે છે. જીવનની પાયાની જરૂરત પૂરી થાય એટલે તેઓ સંતોષ અનુભવતા હોય છે. શ્રીમંતોને તમામ સગવડતાઓ છે છતાં તેઓ અકળાયા કરે છે. એમનું મન ભરાતું નથી. કષ્ટ એ શારીરિક છે અને દુ:ખ માનસિક છે. તમે મનથી સુખી નથી તો ક્યારેય સુખ અનુભવી શકશો નહીં. સુખ આપણી અંદર છે તેને બહાર શોધવાની જરૂર નથી.

જેમની પાસે પુષ્કળ હોય. પ્રભુએ તેમને બધું આપ્યું હોય આમ છતાં તેઓ રાજી નથી. જેમ જેમ મળતું જાય છે તેમ તેમ વધુ મેળવવાની ઇચ્છા પ્રબળ બનતી જાય છે. ઇચ્છાઓ, અપેક્ષાઓ અને આકાંક્ષાઓ માણસને અધ્ધરતાલ રાખે છે. જીવનની આ દોટ થકવી નાખે છે પણ પાછું વળીને જોવાની કોઇને ફુરસદ નથી. માણસની તૃષ્ણાનો કોઇ અંત નથી. એક જૂની કથાને ફરી યાદ કરીએ…

એક ભિખારીને પ્રભુનો સાક્ષાત્કાર થયો. પ્રભુએ ક્હ્યું માગ તને શું જોઇએ છે. ભિખારીએ કહ્યું : પ્રભુ મારી થેલી ધનથી ભરી દો. પ્રભુએ કહ્યું : તારી જોળી આગળ કર હું સોનામહોરથી ભરી દઉં, પરંતુ એટલું યાદ રાખજે કે એ સોનામહોર નીચે પડશે તો ધૂળ થઇ જશે. માટે જોળીમાં સમાય તેટલીનો સ્વીકાર કરજે. ભિખારીની થેલી તો ભરાઇ ગઇ, પરંતુ તેને સંતોષ ન થયો. તેને થયું આવો મોકો ફરી નહીં મળે. તેણે પ્રભુને કહ્યું : હજુ થોડી વધારે નાખો થેલી પૂરી ભરાઇ નથી. આમ કરતાં થેલી ભરચક થઇ ગઇ. હવે વધુ વજન ઝીલી ન શકે એવી પરિસ્થિતિ હતી, પરંતુ લોભને થોભ હોતો નથી. તેણે કહ્યું : પ્રભુ, હજુ ચાર પાંચ સોનામહોર ઉપર ગોઠવી શકાય તેમ છે. પ્રભુએ કહ્યું : હવે રહેવા દે આટલું બસ છે. પણ તેનું મન માન્યું નહીં. તેણે કહ્યું આ પછી હવે હું વધુ નહીં માગું. પાંચ સોનામહોર ઉપર પડી અને થેલી ફાટી અને બધી સોનામહોર નીચે પડીને ધૂળ થઇ ગઇ.

પ્રભુ અલોપ થઇ ગયા અને ભિખારી પોક મૂકીને રડતો રહ્યો.

આપણે સૌ આ કથા જાણીએ છીએ. આપણામાંના મોટાભાગના લોકોની આના જેવી હાલત છે. કોઇના થેલા નાના છે તો કોઇના થેલા મોટા છે પણ ભરેલાં છે. પણ બધાને હજુ વધુ જોઇએ છે. થેલી થેલાંઓ ફાટી જશે તેનો વિચાર કોઇને આવતો નથી. થેલાઓ થોડા ખાલી રહે. આવતું જાય અને સત્કાર્યો માટે વપરાતું જાય તો થેલાઓ ખાલી પણ ન રહે અને વજનદાર પણ ન બને.

ધન નદીની જેમ વહેતું રહેવું જોઇએ. પ્રવાહ અટકી જશે તો ખાબોચિયું બની જશે. પ્રવાહ વહેતો રહે તો એક નાનું ઝરણું મોટી નદી અને છેવટે સાગર બની જશે. મન મોટું હશે તો કશું નાનું નહીં લાગે. ધનનો સંચય, પરિગ્રહ લાલસા અને લોભ માણસને કૃપણ બનાવી નાખે છે. જે લોભી, સંકુચિત અને આત્મલક્ષી હોય તે કદી સરળ, સહજ, નિર્મળ કે પ્રેમાળ બની શકતો નથી. સ્વાર્થ અને લોભ માણસને ન કરવાનાં કામો કરાવે છે.

જીવનમાં એકલું ધનનું મહત્ત્વ નથી. ધનથી સાથે ત્યાગ, ઉદારતા, મૈત્રી, પ્રેમ અને કરુણાના ગુણો ખીલે અને માણસ હળવો થઇ જાય તો ધન સત્કર્મનો સેતુ બની જાય. પૈસા એક સાધન છે જીવનનું સાધ્ય નથી. ધર્મ અને સમાજ માટે ધનનો પ્રવાહ વહેતો રહે, લક્ષ્મીનો ઉપયોગ બીજાના દુ:ખ-દર્દને દૂર કરવામાં કામ લાગે તો તે લેખે લાગે. માત્ર ક્ષણિક સુખો માટે પૈસા વાપરવાથી મનની શાંતિ મળી શકે નહીં. શારીરિક સુખ અને માનસિક ચેતના બંને અલગ બાબત છે. ક્ષણિક સુખોથી તૃષ્ણા અને અજંપો ઊભો થાય છે. છેવટે આ બધું નકામું છે. આ સત્ય મહાવીર અને બુદ્ધને સમજાયું હતું. તેઓ ઐશ્ર્વર્યના સ્વામી હતા. તેમની પાસે શું નહોતું? આમ છતાં બધાનો ત્યાગ કરીને બહાર નીકળી ગયા હતા.

જેણે તૃષ્ણાનો ત્યાગ કર્યો છે, જેને કોઇ પણ જાતનો લોભ નથી અને જે બીજાનું દુ:ખ જોઇને દ્રવી ઊઠે છે જેનામાં પ્રેમ, દયા, કરુણા અને બીજા પ્રત્યે સહાનુભૂતિ છે. તે માણસ જીવનમાં દુ:ખી હોઇ શકે નહીં.

તેનું ધન સન્માર્ગે જ વપરાય. આવો ગુણીજન જ સાચો શ્રીમંત છે. માણસ ધનવાન બની શકે છે પણ શ્રીમંત બનવું મુશ્કેલ છે. શ્રીમંતાઇ તમારી પાસે કેટલું ધન છે તેનાથી નહીં પણ તમે કેટલા ઉદાર છો, કેટલો ત્યાગ કરી શકો છો, કેટલું છોડી શકો છો તેના પર નિર્ભિત છે. દાન-ધર્મ કરીએ, કોઇને કશું આપીએ ત્યારે કોઇપણ જાતનું અભિમાન હોવું જોઇએ નહીં. આપો ત્યારે નમ્રતા આવવી જોઇએ, મસ્તક નીચું રહેવું જોઇએ. એમાં કોઇ પણ જાતની અપેક્ષા હોવી જોઇએ નહીં. કશું મેળવવાની ઇચ્છાથી કરેલું દાન કે સત્કાર્ય સાર્થક ગણાશે નહીં. તેમાં કરીને ભૂલી જવું જોઇએ.

એક શ્રીમંત શ્રેષ્ઠીએ કરોડો રૂપિયાનું દાન કર્યું હતું. મંદિરો, દેરાસરો અને ઉપાશ્રયો બંધાવ્યા હતા અને ધર્મની આરાધના માટે લક્ષ્મીનો છૂટા હાથે ઉપયોગ કર્યો હતો. મનમાં આ અંગે સંતોષ હતો. અને કંઇક સારું કર્યાનો અને ધર્મની સેવા કર્યાનો અહેસાસ હતો.

એક વખત નગરમાં પધારેલા આચાર્ય મહારાજ સાહેબના દર્શનાર્થે તેઓ ગયા.

મહારાજ સાહેબ એકલા હતા. નિરાંતની પળ હતી. આ શ્રેષ્ઠીએ મહારાજ સાહેબના ચરણોમાં મસ્તક ઝુકાવીને પોતે કરેલાં સત્કાર્યો અને સિદ્ધિઓનું વર્ણન કર્યું અને આ પછી હળવેથી પૂછ્યું : મેં આ બધું કર્યું છે તેનું ફળ શું મળશે?

મહારાજ સાહેબે બે ઘડી ચૂપ રહ્યા અને પછી કહ્યું : હવે તમે મને આ પ્રશ્ર્ન પૂછ્યો છે તો સાચું કહી દઉં તમે કશું મેળવવાની અપેક્ષા રાખી છે એટલે જે મળવાનું હતું તે ગુમાવી દીધું છે. તમે જે દિવસે મેં આ બધું કર્યું છે તે ભૂલી જશો ત્યારે તમને તેનું ઉચિત ફળ મળી જશે. સત્કાર્ય માટે ફળની અને બદલાની આશા રાખવી એ પણ પાપ છે. જે કાંઇ કર્યું છે તે ભૂલી જાવ નહીંતર સત્કાર્યોના બોજા હેઠળ કચડાઇ જશો. માત્ર પાપનો બોજો આપણને કચડે છે એવું નથી. સત્કાર્યોનો બોજો લઇને ફર્યા કરીએ તો તે પણ ઘંટીના પડની જેમ કષ્ટ આપ્યા કરશે અને ભૂલી જશો તો તે ફૂલની માળા બની જશે.

આપણે કાંઇ સારું કાર્ય કરીએ ત્યારે સમજવું કે પ્રભુની કૃપા છે. આપણી પાસે હાથ, પગ, ન હોત, ધન ન હોત, ઉદાર મન ન હોત તો આપણે કશું કરી શક્યા હોત? એવા ઘણા લોકો છે

જેને આ બધું કરવાની ઇચ્છા છે પણ તેઓ સાધનોના અભાવે કશું કરી શકતા નથી. પ્રભુએ આપણને તક આપી છે તેનો સદુપયોગ થવો જોઇએ.

મહાન ચિંતક રસ્કિને કહ્યું છે કે ‘કોઇ પણ માણસ ધનનું દાન કરે ત્યારે ધનવાન ગણાય અને કર્યું છે તે ભૂલી જાય ત્યારે શ્રીમંત નહીંતર ધન હોવા છતાં માણસ ગરીબ રહે છે.’ ધનને જે છોડી શકે છે તે શ્રીમંત અને પકડી રાખે છે તે ગરીબ.

ત્યાગનો અર્થ છે દેવાની ક્ષમતા. જેટલું આપણે આપી શકીએ તેટલા તેના માલિક. તેમાં યાદ રાખવાનું અને ગણવાનું હોતુ નથી. ગણતરી કરે છે તે ત્યાગી નથી પણ વેપારી છે. એક બાજુ તે છોડે છે અને બીજી બાજુ પકડી રાખે છે.

જીવનનો નિયમ છે આપણે જેટલું મેળવતા જઇએ છીએ એટલું સામે ગુમાવતા જઇએ છીએ. શું ગુમાવ્યું છે તેનો ખ્યાલ આવતો નથી અને જે મેળવ્યું છે તેનો રસ પણ લાંબા સમય સુધી ટકતો નથી. આપણા વિચારો અને સિદ્ધાંતો પણ શરતી છે.

એક બાજુ સારું કરીએ છીએ અને બીજી બાજુ ખરાબ. એક માણસે મરતી વખતે પોતાના પુત્રને કહ્યું : મારો જીવ જાય એ પહેલા કહી દઉં. જીવનમાં બે વાત ધ્યાનમાં રાખજે એક પ્રામાણિકતા અને બીજું ડહાપણ. આનું તું બરાબર પાલન કરજે ક્યારેય કોઇને છેતરતો નહીં. વચનભંગ કરતો નહીં. જે વચન આપે તે પૂરું કરજે. પુત્ર બોલ્યો પ્રામાણિકતાની વાત આપે કરી છે એ ઠીક છે પણ આ ડહાપણ તેનો અર્થ શું છે? બાપે કહ્યું, ભૂલથી પણ કોઇને ક્યારેય વચન આપતો નહીં.

બસ આવું જ વિપરિત રીતે વહેંચાયેલું જીવન છે. બંને હાથમાં લાડુ લેવાનો પ્રયત્ન કરીએ છીએ અને એક હાથમાં પણ લાડુ રહેતો નથી. આપણે અનેક વસ્તુઓમાં લક્ષ લગાવીને બધામાં વહેંચાઇ જઇને ટુકડેટુકડા થઇ જઇએ છીએ. જીવનમાં મોટે ભાગે વિરોધાભાસ છે. મન જુદી જુદી દિશાઓમાં દોડી રહ્યું છે. એટલે મેળવવા જેવું કશું મળતું નથી અને જે કાંઇ આપણે જન્મથી સાથે લાવ્યા છીએ તે ખોવાઇ જાય છે. અને છેલ્લે કોઇ કવિની સુંદર રચના…

સુખ ભી મુઝે પ્યારે હૈ

દુખ ભી પ્યારે હૈ

છોડું મૈં કિસે પ્રભુ

દોનો હી તુમ્હારે હૈ

સુખમેં તેરા શુક્ર કરું

દુ:ખ મેં ફરિયાદ કરું

જિસ હાલ મેં રખે મુઝે

મૈં તુમ્હે યાદ કરું.

સૌજન્યઃ  ફેસબુક જનકભાઈ શાહ

તરુલતા મહેતા વાર્તા -સ્પર્ધાની જાહેરાત

"બેઠક" Bethak

જૂન મહિનાની ‘બેઠક ‘ માં ‘શબ્દોના સર્જન ‘માટે મારા તરફથી વાર્તા -સ્પર્ધાની જાહેરાત કરી હતી.

મિત્રો તમારી સર્જનાત્મક શક્તિને ગુજરાતી ભાષામાં વાર્તાસ્વરૂપે વહેવા દો.તમારી કલમને કસી ,મંથન કરી આપણા વાચકોને વાર્તાનો રસથાળ પીરસો . પૂરતો સમય આપી વાર્તાના વિષયનો વિચાર કરી ,નહિવત જોડણી ભૂલોથી તમારી વાર્તાને રજૂ કરશો તેવી આશા છે. વાર્તા સ્પર્ધામાં ભાગ લેવા માટે નીચેની વિગતો જોઈ લેશો.

(! ) વાર્તાનો વિષય :  ‘કુટુંબ અને કારકિર્દીના ‘ ક્ષેત્ર –વચ્ચેનો સંઘર્ષ અને સમતુલન . સ્ત્રી , પુરુષ ,બાળક ,વડીલ કોઈપણ પાત્ર દ્રારા હાલના કૌટુંબિક જીવનનો ચિતાર આપી શકો છો.

વાસ્તવિક વર્તમાન જીવનના પ્રશ્નોની રજુઆત અપેક્ષિત છે .ગમતા -નગમતાં બધા જ પાસાંને તટસ્થાતી આલેખવા પ્રયત્ન કરશો.વાર્તામાં એની શરૂઆતથી અંત સુધી વાચકો  જિજ્ઞાસાથી જકડાઈ રહે તેવું   રસપૂર્વક ઘટના ,વાતાવરણ,પાત્રનું આલેખન થાય તે ઇચ્છનીય છે. બધો આધાર તમારા ભાષાના કસબ ઉપર છે.

(2)  વાર્તાના શબ્દોની મર્યાદ .  800 થી 1500. તેથી ઓછા કે વધુ શબ્દોવાળી વાર્તાને ઇનામ આપવામાં નહિ આવે.

(3) વાર્તાનું…

View original post 143 more words

૪૩-હકારાત્મક અભિગમ-ચીવટ- રાજુલ કૌશિક

"બેઠક" Bethak

એક નામી કૉર્પૉરેટ કંપનીમાં ઉચ્ચ કક્ષાના હોદ્દા પર એક વ્યક્તિ વર્ષોથી નિષ્ઠાપૂર્વક કામ કરતી હતી. હવે એ વ્યક્તિ ઉંમર થતા રિટાયર્ડ થઈ. એમની જગ્યાએ નવી વ્યક્તિની નિમણૂંક કરવાનો સમય આવી ગયો. સ્વભાવિક રીતે આવી મોટી કંપની અને હોદ્દા માટે કેટલાય ઉમેદવારોની અરજી આવી. ઇન્ટરવ્યૂ માટેના નિશ્ચિત દિવસ અને નિશ્ચિત સમયે અનેક ઉમેદવારો સુટ-ટાઇ અને હાથમાં ડિગ્રીની ફાઇલ સાથે વગદાર વ્યક્તિઓના ભલામણ પત્રો અને મનમાં ઊંચી આશા લઈને હાજર થઈ ગયા. કંપનીના માલિક આ હોદ્દા માટે પોતે ઇન્ટરવ્યૂ લેવાના હતા.

એક પછી એક ઉમેદવારોના ઇન્ટરવ્યૂ લેવાતા ગયા. આ બધામાં એક એવો ઉમેદવાર પણ હતો કે જેની પાસે કૉર્પૉરેટ કંપનીના માલિકના અંગત મિત્રનો ભલામણ પત્ર હતો. એ ઉમેદવાર પાસે  ભલામણની સાથે ભણતરની ઉચ્ચ ડિગ્રીઓ પણ હતી. દેખીતી રીતે એ જ ઉમેદવારની પસંદગી થશે એવું એણે અને સૌએ માની લીધું હતું.

પરંતુ જ્યારે નિર્ણય જાહેર થયો ત્યારે સૌના આશ્ચર્ય વચ્ચે એક સાવ જ અજાણ્યા ઉમેદવારની પસંદગી થઈ હતી જેની પાસે એક પણ ભલામણ…

View original post 223 more words

ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા બેઠક #૧૮૬નો અહેવાલ

હ્યુસ્ટનની ‘ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા’ની બેઠકનો અહેવાલ…નવીન બેંકર

 ૨૩ જૂન ૨૦૧૮ ને શનિવારે બપોરે ૧ થી ૪ દરમ્યાન, સુગરલેન્ડના કોમ્યુનિટી સેન્ટરમાં, હ્યુસ્ટનની ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની ૧૮૬ મી બેઠક યોજાઈ ગઈ.

 ‘સરિતા’ના પ્રમુખ શ્રી. સતીશ પરીખે સભ્યોનું સ્વાગત કરતું આવકાર પ્રવચન કર્યું હતું. નયનાબેન શાહે  સરસ્વતીની પ્રાર્થના કર્યા બાદ, સંસ્થાના ખજાનચી શ્રી. મનસુખ વાઘેલાએ, મુંબઈથી પધારેલા લેખક શ્રી. ચંદ્રકાંતભાઈ સંઘવીનો પરિચય આપ્યો હતો અને તેમને માઈક સોંપી દીધું હતું. લગભગ પંદરેક મીનીટ સુધી શ્રી. સંઘવીએ પોતાના નવા પુસ્તક ‘ઉભો દોરોઃ આડી સોય’માંથી કેટલાક હાસ્યલેખો વાંચી સંભળાવ્યા હતા.

ત્યારબાદ લોકલ સર્જકોએ પોતાની રચનાઓ સંભળાવી હતી. શ્રી. જનાર્દન શાસ્ત્રીએ સ્વરચિત કાવ્ય ‘અભણ મા’ વાંચ્યું હતું. શૈલાબેન મુન્શાએ ‘મિકાઈ’ નામના પોતાનીશાળાના દિવ્યાંગ બાળક અંગેના સંસ્મરણો કહી સંભળાવ્યા હતા. પ્રવિણાબેન કડકિયા, ડોક્ટર ઇન્દુબેન શાહે પોતાના પિતા અંગેના સંસ્મરણો રજુ કરીને શ્રોતાઓને ભાવવિભોર બનાવી મૂક્યાં હતાં.. ઇન્દુબેને, સંસ્થાના જૈફ સભ્ય  અને હાસ્યલેખક ચીમન પટેલનું એક કાવ્ય વાંચી સંભળાવ્યું હતુ. આ કાવ્ય શ્રી. પટેલે, સંસ્થાના એક સભ્ય શ્રીમતિ રક્ષાબેન વિઠ્ઠલભાઈ પટેલના અમૃતમહોત્સવ પ્રસંગે ૧૬મી જુને , રજુ કરેલ હતું. શ્રી. મનસુખ વાઘેલાએ, ગેરહાજર રહેલા સભ્ય શ્રી. વિજય શાહની તેમના પિતાના સંસ્મરણો અંગેની એક રચના વાંચી સંભળાવી હતી. પ્રશાંત મુન્શાએ અન્ય કવિની રચના વાંચી સંભળાવી હતી.

 શ્રી. પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ નામના એક સર્જકે, સંસ્થાના પ્રેસિડેન્ટ અને ટ્રેઝરરની પ્રશસ્તિ કરતા બે કાવ્યો રજુ કરીને, ફ્રેમમાં મઢાવીને, તેમને મીટીંગમાં અર્પણ કર્યા હતા.

દેવિકાબેન ધ્રુવે ‘જીન્દગીની સફર’ અંગેનું સ્વરચિત કાવ્ય રજુ કર્યું હતું, સતીશ પરીખે પણ એક કૃતિ રજુ કરી હતી.

કાર્યક્રમના બીજા દૌરમાં એક નાનકડી હાસ્યએકાંકી સ્કીટનું વાંચન કરવામાં આવ્યું હતું. આપણા સ્વ. હાસ્યલેખક શ્રી. વિનોદ ભટ્ટના અવસાન પછી તેમને શોકાંજલિ આપતો એક લેખ શ્રી. રમેશ તન્નાએ પોઝીટીવ મીડીયા પર લખેલો તેના પરથી દેવિકાબેન અને રાહુલ ધ્રુવે નાટ્યરૂપાંતર કર્યું હતું. પાત્રવરણી આ પ્રમાણે કરવામાં આવી હતી. વિનોદ ભટ્ટ તરીકે ડોક્ટર રમેશ શાહ. યમરાજાની પત્ની યમીના પાત્રમાં શ્રીમતિ શૈલા મુન્શા, ચિત્રગુપ્તની પત્ની ચિત્રા તરીકે ડોક્ટર ઇન્દુબેન શાહ, તારક મહેતા તરીકે શ્રી. પ્રશાંત મુન્શા, અને જ્યોતિન્દ્ર દવે તથા બકુલ ત્રિપાઠીની બેવડી ભુમિકામાં શ્રી. નવીન બેન્કર હતા. એકાંકીના સૂત્રધાર તરીકે દેવિકાબેન ધ્રુવે નાટકનાત્રણે દ્રશ્યોની પાર્શ્વભૂમિકા સમજાવી હતી. 

શ્રી. વિનોદ ભટ્ટને લેવા, તેમના ‘ધર્મયુગ કોલોની’ના નિવાસસ્થાને, યમરાજાની પત્ની યમી, પાડી પર બેસીને આવે છે અને તેમને લઈને સ્વર્ગલોકમાં જાય છે. ત્યાં વિનોદભાઈને અન્ય હાસ્યલેખકો જ્યોતિન્દ્ર દવે, બકુલ ત્રિપાઠી તથા તારક મહેતા મળે છે. તેમની સાથે રમુજી વાર્તાલાપ થાય છે તથા અંતમાં, વિનોદભાઈની બન્ને પત્નીઓ- કૈલાસબેન અને નલિનીબેન- પણ મળે છે એવી વાતને વણી લેતી આ કૃતિમાં, અન્ય ગુજરાતી હાસ્યલેખકો મધુસુદન પારેખ, અશોક દવે, શાહબુદ્દીન રાઠોડ, જગદીશ ત્રિવેદી, રતિલાલ બોરીસાગર તથા હરનીશ જાનીને ય યાદ કરી લેવામાં આવેલા. સાવરકુંડલાની હોસ્પિટલ અને બાબા રામદેવના શવાસન અને કપાલભાતીના ઉલ્લેખોએ શ્રોતાઓને ખુબ હસાવ્યા હતા. ગુણવંત શાહ, દિવ્યભાસ્કર , મોદીસાહેબ અને મનમોહનસિંહના ‘રેફરન્સ’ ટાંકીને રુપાંતરકારે કમાલ કરી છે.  સાહિત્ય એકેડમી અને સાહિત્ય પરિષદના ઉલ્લેખોએ પણ સારૂં એવું મનોરંજન પુરૂ પાડ્યું હતું. વોટ્સ–અપ અને ‘ફેઇસબુક’ના ઉલ્લેખો અને સ્વર્ગનું ચિત્રણ-સુંદર અપ્સરાઓ, અને વૃક્ષ નીચે બેઠેલા જ્યોતિન્દ્ર દવે તથા બકુલ ત્રિપાઠી તેમ જ, ઝાડની ડાળી પર લગાડેલા હિંચકા પર ઝુલી રહેલા તારક મહેતાનું ચિત્ર શ્રોતાઓ સમક્ષ આબેહુબ ચિત્રિત કરીને રૂપાંતરકારોએ પ્રશંસાની ખંડણી મેળવી લીધી હતી.

હ્યુસ્ટનની ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની આ લેખિકા દેવિકા ધ્રુવે પોતાના કાવ્યસંગ્રહો, સંકલન અને બ્લોગ પરની ‘પત્રશ્રેણી‘ પર હાથ અજમાવ્યા બાદ હવે નાટ્યલેખન અને નાટ્યરૂપાંતર દ્વારા સાહિત્યક્ષેત્રે હરણફાળ ભરી છે.

ત્રણ કલાકની આ બેઠકના અંતે સૌ સભ્યો અને શ્રોતાઓ ચાહ-બિસ્કીટનો નાસ્તો લઈને, શ્રી. જયંત પટેલ દ્વારા લેવાયેલ ગ્રુપ ફોટા બાદ વિખરાયા હતા.

 આજની બેઠકમાં, ઘણા સમય પછી ફરી પાછો આ એક નવીન પ્રયોગ થયો જેનેસૌએ વધાવી લીધો.

 અહેવાલ- શ્રી નવીન બેંકર

ફોટો સૌજન્ય- શ્રી. જયંત પટેલ  

http://gujaratisahityasarita.org/blog/%E0%AA%97%E0%AB%81%E0%AA%9C%E0%AA%B0%E0%AA%BE%E0%AA%A4%E0%AB%80-%E0%AA%B8%E0%AA%BE%E0%AA%B9%E0%AA%BF%E0%AA%A4%E0%AB%8D%E0%AA%AF-%E0%AA%B8%E0%AA%B0%E0%AA%BF%E0%AA%A4%E0%AA%BE-%E0%AA%AC%E0%AB%87-8/

https://www.akilanews.com/Main_news/Detail/06-07-2018/137750

 

વીગન, વીગન, વીગન! મધુ રાય

માણસજાત હજી આવતી સદી સુધી જીવશે કે કેમ, અને માણસ સિવાયના જીવો માણસની સાથે જીવતા રહેશે કે કેમ, તે બંને વસ્તુઓનો આધાર છે આપણે શું ખાઈએ તે. બીજી તમામેતમામ વસ્તુઓનો વપરાશ આપણે આજથી બંધ કરીએ તોપણ ખાવાપીવામાંથી માંસમટન ને દૂધદહીં પણ નહીં ત્યાગીએ પૃથ્વીનો નાશ નિશ્ચિત છે, એવું ગાર્ડિયન અખબારના એક વિશ્લેષક જોન મોનબિયોટ ગાર્ડિયન અખબારમાં વિશ્લેષે છે.

ગગનવાલાને દુનિયાની ને રાજકાજની ને બિઝનેસની ને સંગીતફંગીતની મુદ્દલ આવડત નથી કે કોઈ બી બાબતે ટેબલ ઉપર મુઠ્ઠી પછાડીને કશુંયે કહેતાં ગગનવાલા બીવે છે કે કદાચ ભૂલ હોય તો? પરંતુ જે બેચાર ચીજોના ગગનવાલા ઝનૂની સમર્થક છે તેમાંની એક છે પર્યાવરણ. તમારી જીએસટી ને આઇફોનફાઇફોન કે ગ્રીનકાર્ડની હાયહાયનો કોઈ મતલબ નથી જો તમારી પૃથ્વી જ રસાતળ જવાની હોય તો, અને કેટલાક લોકો કહે છે કે આપણે જો બધ્ધા ટોટલી વીગન નહીં થઈ જઈએ તો રસાતળ ઇઝ હમીનસ્તો, હમીનસ્તો, હમીનસ્તો. યસ, વીગન, વીગન, જસ્ટ વેજિટેરિયન નહીં, વીગન મતલબ કે પ્રાણીજન્ય કાંઈ ન ખાવું ન પીવું ન પહેરવું ન સૂંઘવું કે સંઘરવું. આવડા આ જોર્જભાઈ લખે છે કે માંસમચ્છી તો નહીં જ નહીં પણ ઘીદૂધેય નહીં, દૂધગર મીઠાઈઓ નહીં, મધ નહીં, ચામડાની ચીજ નહીં, મોતીની માળા નહીં. દૃષ્ટવ્ય: https://www.theguardian.com/…/save-planet-meat-dairy-livest….

ગયા મહિને પ્રકાશિત થયેલ ‘સાયન્સ’ પત્રિકાના એક શોધપત્ર મુજબ જગતભરમાં ૮૩ ટકા ખેતી માંસ ઉત્પાદન માટે થાય છે પરંતુ તેમાંથી ખોરાક માટે ફક્ત ૧૮ ટકા કેલરી જ પ્રાપ્ત થાય છે. તેના સ્થાને ફક્ત શાકાહારી ભોજન માટે જ ખેતી થાય તો કેટલી બધી જમીન છૂટી થાય અને ગ્રીનહાઉસ ગેસીસ તેમ જ બીજા પ્રદૂષકો અરધોઅરધ થઈ જાય! દાખલા તરીકે આપણે સોયાબીન પ્રાણીઓને ખવરાવીને પછી તેમના માંસમાંથી પ્રોટીન પામીએ તેમાં ૯૩ ટકા સોયાબીન એળે જાય છે; તેને બદલે સીધેસીધા સોયાબીનની વાનગીઓ જમીએ તો આપણી જમીનો બચે અને પોષણ ૧૦૦ ટકા લાધે. ફક્ત માણસને ખવરાવવાના અનાજ વગેરે માટે વધુ જમીન વપરાય અને બચે તેને ફરી વનચર પ્રાણીઓનું અભયારણ્ય કરી વપરાય તો કદાચ આ ધરતીને પાંચમા પાતાળે ડૂબતી અટકાવી શકાય અને આવતી સદી સુધી અને આપણી વસુંધરા સુજલા સુફલા અને શસ્ય શ્યામલા રહે એવું વિદ્વાનોનું કથન છે. વળી પહેલાં ખેતી અને જાનવરોના છાણને એક ચક્રાકાર આધારનો સુખદ સંબંધ હતો પણ ક્રમશ: જમીન ઉપર આંધળા અત્યાચારના કારણે જમીનની ફળદ્રુપતા ક્ષીણ થતાં આપણે રાસાયણિક ખાતરથી ભૂખમરો તો અટકાવ્યો પણ તેના કારણે પર્યાવરણની સમતુલા ડગમગી ઊઠી છે. જાનવરોનાં હાલ છાણ બિનઉપયોગી બનીને કોહવાય છે, નાળાં, ઝરણાંમાં સડાંધ મારે છે, નદીઓ કુંઠિત કરે છે અને દરિયામાં ‘ડેડ ઝોન’ની સૃષ્ટિ કરે છે. પ્રોટીનસમૃદ્ધ પાક જેમકે વટાણા, કઠોળ આદિ તુમુલ જથ્થામાં ઉગાડાય તો તેવા પાક સીધો હવામાંથી નાઇટ્રોજન શોષીને ખાતર મેળવી શકે છે, જેવડે જમીન પણ ફરી ઉર્વરા બની શકે છે અને તેના પછી ઉગાડાતા અન્ય પાક જેમકે તેલીબિયાં બનાવટી ખાતર વિના ઉગાડી શકાય.

જોન મોનબિયોટ કહે છે કે એક તરફ શાકાહાર સિવાય ઉદ્ધાર નથી, અને બીજી તરફ હાલના સમયમાં સુરુચિકર શાકાહાર ખાસ ઉપલબ્ધ નથી. હાલ જેવડા મોટા પાયે માંસાહારી વાનગીઓનું ઉત્પાદન થાય છે તેટલા ગંજાવર પાયે હવે શુદ્ધ ‘વીગન’ વાનગીઓનું ઉત્પાદન જરૂરી છે. આ પલાખાનો જવાબ છે, નિરામિષ માંસ, યાને ‘કલ્ચર્ડ મીટ’. લોકો એ શબ્દો સાંભળતાં જ મોં બગાડે છે પણ તે લોકો પશુઓ અને પંખીઓને કેવી જુગુપ્સાપ્રેરક રીતે કતલ કરાય છે તે જાણતા નથી.
આપણી વસુંધરા ઉપર માનવ વસ્તી રાક્ષસી ઝડપથી વધી રહી છે; માણસોને ખવરાવવા આપણે એટલી જ ઝડપથી પ્રાણીઓ પેદા કરીએ છીએ, જે પ્રાણીઓનો ખોરાક ઉગાડવામાં ધરતીનો ધ્વસં કરીએ છીએ. આ જોન મોનબિયોટ સાહેબ કહે છે કે પશુપાલનનો ઉદ્યોગ ખરેખર માણસને ખોરાક પૂરો પાડે તેના કરતાં વસ્તુત: પશુપાલનનો તે ઉદ્યોગ માણસનો ખોરાક ખાઈ જાય છે! હવે માંસ તો ઠીક પણ દૂધદહીં પણ માણસને પોસાવાનાં નથી, ચેતો, ચેતો ચેતો! જય અન્નદેવતા!

madhu.thaker@gmail.com Thursday, June 28, 2018

Courtsey :Face book

2018-06-29 ‘બેઠક’ કાવ્ય/ગઝલ પઠન.

"બેઠક" Bethak

View original post

૮૦૦ રિવર વોક ડ્રાઈવ, પ્રકરણ ૫ વિજય શાહ

અરૂણા ભોંય પર પછડાઇ એવું લાગ્યું.

થોડીક ક્ષણોમાં તેનાં મોં પર ઘણાં દુઃખ નું આવાગમન થઈ ગયું. રાતની શીફ્ટમાં કામ ઓછું પણ જોખમ વધારે તે વાત તે જાણતી હતી. પણ પતિ આવો લંપટ હશે તેની ખબર ન પડી. ભારત જઈને પણ શું કરીશ ? જો આ રોગ મને પણ લાગ્યો હશે તો ? ઈના અને મીનાનાં વિચારે તે રડી પડી .આગળ કૂવો અને પાછળ ખાઇ..

તેણે પેલા મિત્રને દવાખાને  જઈ પોતાનો ટેસ્ટ કરાવવાની માગણી કરી.  ત્યાર પછી મોટીબેનને ફરી મળવા જવાનું નક્કી કર્યું. ઈના ,મીના સ્કુલેથી આવે તે પહેલા ઘરે પહોંચવું જરુરી હતું. દીપક ,અરૂણા સામે જોઇ વારંવાર માફી માંગતો હતો.. પહેલાની નાની મોટી માંદગીઓ દવાથી મટી જતી, પણ આ બીમારી તો જાન લઇને જશે તે વાતનો અહેસાસ તેને થઈ ગયો હતો.

સાંજે ચાર વાગ્યે હોટેલ પહોંચ્યા ત્યારે રરડીને બંનેની આંખો લાલઘુમ થઈ હતી.   કોઇ ગુનેગારની જેમ પોતાના ઘરમાં દાખલ થયા ત્યારે મોટીબેન મંગલા પણ  રડીને અડધા થઈ ગયેલ લાગતા હતા.  સવારે થયેલી અફડા તફડી પછી નાના ભાઇ અને ભાભીને ઘરમાંથી નિકાલો આપ્યો ત્યારે કંઈક ખોટું થઈ ગયુ છે એમ વિચારીને ખિન્ન  હતા. એમનું મન માનવા તૈયાર ન હતું..દીપક  પોતાનો નાનો ભાઈ આવો ચરિત્ર હીન નીકળે !

ત્યાં હર્ષદનો ફોન આવ્યો. દીપકને હોસ્પીટલમાં ફરી બોલવ્યો છે. તેને ફોન કરીને જણાવી દે. મંગલાએ ફોન કર્યો ત્યારે દબાતે અવાજે દીપક બોલ્યો મોટીબેન ઈના અને મીના ને લેવા બફેલોથી પાછા ફર્યા છીયે. અત્યારે હોટેલમાં અમારા રૂમમાં બેઠા છીએ અને તેનાથી ડુસ્કું મુકાઇ ગયું.

મંગલાનાં અવાજમાં નરમાઈ અચાનક આવી ગઈ_ “જો ભાઈ હોસ્પીટલમાંથી ફોન આવ્યો છે તમે તૈયાર થઈને નીચે આવો…પાંચ વાગ્યા પહેલા તે બંધ થાય તે પહેલાં ત્યાં પહોંચવાનું છે.”

જલ્દી થી બે કપ ચા મુકીને થર્મોસ ભરી લીધું સાથે થોડોક હાંડવો અને છુંદો ભરીને મંગલા નીચે આવી. દીપક અને અરૂણા પણ નીચે આવી ગયા હતા.મંગલાએ તેની હોંડા બહાર કાઢી અને શક્ય તેટલી ઝડપે હોસ્પીટલ પહોંચી.

ડોક્ટર વર્ડઝ્વૂડની સુચના પ્રમાણે દીપક અને અરૂણા બંને નું બ્લડ લેવાનું હતું પેશાબ આપવાનો હતો.થોડા વધું ટેસ્ટ કરવાનાં હતા.

મંગલાએ ડૉ વર્ડ્ઝ્વર્થને પુછ્યું “શું વાત છે આ વધારાનાં ટેસ્ટ કેમ?”

આગળનું ટેસ્ટ રીઝલ્ટ જોયા પછી ડોક્ટરે વેનેરીયલ રોગની વધુ તપાસ માટે બીજા ટેસ્ટ આપ્યા છે..ખાસ તો તેમના ઘરવાળાનાં પણ ટેસ્ટ થવા જરુરી છે. સારુ થયું તમે તાબડતોબ આવી ગયા.

મંગલાએ કહ્યું “મારો ભાઇ અને ભાભી છેલ્લા ૧૦ વર્ષથી સુખી દાંપત્ય જીવન માણે છે તેથી આ રોગ હોવાની શક્યતા નથી.”

“એ નક્કી કરવા તો આ વધારાનાં ટેસ્ટ આવ્યા છે. આવતી કાલે સવારે પણ સેંપલ આપવા આવવાનું છે ખાલી પેટે અને બે પેશાબ સેમ્પલ આપતા કહ્યું પહેલો પેશાબ લઈને અપજો” કહીને ડો બીજા પેશંટ તરફ વળ્યા.

અરૂણા અને દીપક પાછા વળતા હતા ત્યારે મંગલા પ્રભુને પ્રાર્થના કરતી હતી કે કંઈ ન નીક્ળે તો સારું પ્રભુ!

મંગલાએ ચા અને હાંડવો કાઢીને આપતા કહ્યું આ થોડું ખાઈ લો અને મોટી બેન નાં કડપને તમારી ચિંતા સમજીને ભુલી જજો.. તમને કાઢી મુક્યા પછી કેટલુંય રડી છું.

અરૂણા અને દીપક પણ આંસુ સારતા હતા.. જો કે રોગની ખબર તો એક દિવસ માટે ઠેલાઈ હતી. પણ એ ખબરે અરૂણા અને દીપકની વચ્ચે  જોજનો લાંબી અને ઉંડી ખાઈ ખોદી નાખી હતી..અરૂણા દીપક્નાં સ્પર્ષથી પણ અભડાતી. નાકનું ટેરવું ચઢાવતી.

સાંજે બન્ને છોકરીઓને પણ દીપકથી દુર રાખી ક્યાંક ચેપ ન લાગી જાય. રાતની શીફ્ટમાં જવાનું હતુ નહીં એટલે તેનાં રૂમમાં જઈને તે સુઈ ગયો પણ અરૂણાનો અજંપો તેને ઝંપવા દેતો નહીં. અમેરિકામાં મેડીકલ ફીલ્ડમાં ચોક્ક્સાઈ બહું અને અરૂણાની પણ તપાસ આવી એટલે તો ખલાસ..વાત આગળ વધી ગયેલી છે.

અત્યારે બીજા બધા ગુનાઓ તેના ગૌણ થઈ ગયા. જેલમાં જઈ આવ્યો. પૈસાની ઉઠાંતરી કરી. .ઘરનો માણસ હોવાની વિશ્વસનિયતા ગુમાવી. એચ આઈ વી પોઝીટીવ એટલે છ મહીનાંમાં મૃત્યુ… આટલી મોટી સજા ક્ષણીક શારિરીક સુખની કયો મુરખ ચુકવે? પાછી પોતાની સાથે મને પણ ખેંચી? બે નાની દીકરિઓ નું શું? તે મા બાપ સિવાય આ આખો ભવ કેવી રીતે કાઢશે? તેને ક્યાંય જંપ નહોતો.

વારંવાર તેને થતું કે હર્ષદ મોટા કેટલા સાચા અને અનુભવી હતા. દુષણ ને ઉગતાજ દાબવું જોઇએ. અને તેથીજ આટલાં વર્ષોથી રોકડીઓ અને કલાકોનાં કામને તે સહેજ પણ પ્રાધાન્ય નહોંતા આપતા. પંદર દિવસમાં જ તે દુષણે તેનો રંગ બતાવ્યો…દીપકની વાતોએ તેને લલચાવી પણ લાલચ બુરી બલા છે. શક્ય છે હું પણ એચ આઇ વીનો ભોગ બની હોઉં.

દીપક નાં ભાવિની ચિંતા મંગલા પણ કરતી હતી.

હર્ષદને ક્યારેય રાતની કેસેટ જોવાની જરુરિયાત નહોંતી પડી. આ રાતની કેસેટ ની વાત દીપક્ને ખબર નહોંતી. તેણે તે જોવાની શરુઆત કરી. છેલ્લો મહીનો જ ઘણી એબ દેખાઈ. બે સ્ત્રીઓ મારીયા અને જેન જુદા જુદા માણસો સાથે વારં વાર દેખાઈ. દીપક દરેક વખતે રોકડા લેતો દેખાયો.એક મહીનાની કેસેટ હતી અને હજી બદલાયેલ નહોંતી.

હર્ષદે આખી કેસેટ કાઢી પોલિસને સોંપતા પહેલા નકલ બનાવી. અને એક નિર્ણય ઉપર આવ્યો.આ ક્રૌભાંડ બહુ લાંબા સમયથી મોટેલમાં ચાલતું નથી. એટલે શક્યતાઓ એ પણ છે કે દીપક હજી પ્રાથમિક તબક્કે હોય કે જેની દવા થઈ શકે. મારીઆ અને જેન અને તેની સાથે જે સુતા તે રોગ ગ્રસ્ત હોય.તે કેસેટ પોલિસ ઇંસ્પેક્ટર ને આપતા હર્ષદે વિનંતી કરી.. મને અને મારી હોટેલને હવે બાકાત રાખજો. પોલિસ ઈંસ્પેક્ટર કહે “તમે તો આખી ગેંગને પકડાવી રહ્યા છો ત્યારે એટલું તો હું ધ્યાન રાખીશ.

બીજે દિવસે સવારે દીપક અને અરૂણા લેબોરેટરીમાં ફરી ગયા ત્યારે મંગલાબેન સાથે હતા.પરિણામ સાંજે આપશે તેવું ડૉ વર્ડ્ઝવર્થે કહ્યું.તેમણે ફરીથી દીપક અને અરુણા ને  એચ આઈ વી વિશે વિગતે સમજાવ્યું અને તે વિશે નો ભય કાઢી નાખ્યો..તેની સારવાર થઈ શકે છે.

અરૂણાનો ગુસ્સો હજી ઉતર્યો નહોંતો. પણ ડૉ. વર્ડ્ઝ્વર્થની વાતો ઉપરથી એક તારણ તો તેણે કાઢ્યુ એચ આઇ વી  શીતળા જેવો ચેપી રોગ નથી. શારીરિક સંપર્ક હોય તો જ આગળ વધે છે. ઘરે જઈને અરૂણા એ ગુગલ ઉપર શોધ ખોળ શરુ કરી. પહેલા જ વાક્યમાં તેને ધ્રુજારી આવી ગઈ પણ આગળ વાંચતા તેને તેણે માની લીધેલ ધારણા પર શરમ આવી.

There is no cure for HIV and AIDS yet. However, treatment can control HIV and enable people to live a long and healthy life.

If you think you’ve been at risk of HIV, it’s important to get tested to find out your HIV status. Testing is the only way to know if you have the virus.

If you’ve already been for a test and your result came back positive, you will be advised to start treatment straight away. Treatment is the only way to manage your HIV and prevent it from damaging your immune system. It also reduces the risk of you passing on HIV to your sexual partners.

હવે ધીક્કાર હળવો થયો હતો. તેની બીક વજુદ વિનાની હતી. દીપક્નાં અન્ય ગુનાની સજા તો જ્યારે મળશે ત્યારે પણ દીપકનું અને તેનું છ મહીનામાં મૃત્યુ થવાનું નથી તે હકીકતે ઘણી રાહત બક્ષી.

પોલિસ ડીપાર્ટ્મેંટ સક્રિયતાથી ટેપ ઉપર કામ કર્યુ. મરીયા અને જેન પ્રોસ્ટીટ્યુશન માટે જેલ ભેગા થયા તેમનું લોહી તપાસાયુ અને તેમને રોગ આપનારા ઘરાકોની શોધ આરંભાઇ.

અરૂણા અને દીપક રોગનાં પ્રારંભિ ક તબક્કામાં હતા તેથી તેમનું હોસ્પીટલાઇઝેશન થયું રસી અપાઈ અને એચ આઈ વીને આગળ વધતો રોકવા દવાઓ અપાઇ. કહેવાય છે ને જે રોગનું નિદાન થઈ જાય તે રોગ તેની ભયંકરતા ગુમાવી દે છે..બસ તેમજ જિંદગી સહજ બનવાની શરુઆત થઈ ગઈ.

હર્ષદ કહેતો પતિની નબળી ક્ષણોમાં અરૂણા પણ વહી ગઈ તેનો ચમત્કાર કુદરતે આપ્યો. તે પણ રોગનો ભોગ બની. મંગલા આવી ક્ષણોએ મારો સાથ જ ના આપે. આ કૌટુંબિક મામલો છે તેથી પ્રદીપ અને હસુ આવ્યા પછી તેની  સલાહ લઈ નિર્ણય લઈશું પહેલે તબક્કે હવે રાતની શીફ્ટ બંધ અને બંને દિવસની ૧૬ કલાક પાળી ભરશે અને અડધો પગાર મેળવશે. અડધો પગાર ઈના અને મીનાનાં એજ્યુકેશન ફંડમાં મુકાશે. સંપુર્ણ રોગ મુક્તિ થયા પછી તેમને ૧૨ કલાક્ની ડ્યુટી મળશે પણ પૈસાનો વહીવટ બીલકુલ નહી મળે.

દીપક અને અરૂણા ચુપ ચાપ સજા સાંભળી રહ્યા હતા. તેઓ એ તો કલ્પના નહોંતી કરીકે અહિં રહેવા મળશે. બંને છોકરાઓ નું એજ્યુકેશન ફંડ થશે તે વાત તો જાણે સજા નહોંતી પણ હાથમાં પૈસાની છૂટ નહોંતી રહેતી. તે સત્ય હતું અને તેઓની સરવાર દરમ્યાન પૈસાની તુટ પડે તો ભાગ ખાલી થવાનો હતો. મોટી બેનનો ઉપકાર માની બંને જણા હર્ષદ મોટા અને મંગલા બેન ને પગે લાગ્યા. અરૂણાએ પ્રદીપને ફોન પર માહીતિ આપી તો તેનું પણ માનવું હતુ..હર્ષદ મોટાએતો છોકરાઓ સામે જોયું પણ પ્રદીપ તેની જગ્યાએ હોત તો ભારત સૌને પહોંચાડી દેત.

દીપક પાસેથી આ આશા નહોંતી એમ કહી સારો એવો ગુસ્સો કર્યા પછી નાની બહેનઅરૂણા ને પણ ઠપકારી કે તેણે ગદ્દાર નો સાથ આપ્યો. છેલ્લે તબિયત સાચવજો કહીને ફોન મુકાયો

પ્રદીપ અને હસુ ક્રુઝ ઉપરથી આવી ગયા.

હર્ષદ અને મંગલા સાથે શાંતિથી વાત કરી અને દીપક અને અરૂણા સાથે જમતી વખતે વાત કરી. ડો વર્ડ્ઝવર્થે કરેલી તપાસ અને નિદાનો મહદ અંશે એજ હતા જે ગુગલ ઉપર અરૂણાએ વાંચેલા હતા.

પ્રદીપ અને હર્ષદ આમતો સરખી ઉંમરનાં હતા પરંતુ મોટેલનાં અનુભવે હર્ષદ ઘણોજ અનુભવી હતો તેથી તેની દરેક વાત તે માન પૂર્વક  સ્વિકારતો હતો. તેને મનમાં ખચકાટ હતો અને તે અરૂણાએ પણ ચોરીમાં સાથ આપ્યો હતો. તેથી તેનું મસ્તક પણ શરમથી ઝુકેલું હતું. જોકે તે ખચકાટ મંગલાને પણ પુરેપુરો હતો.

હર્ષદ ચોપડે ચોખ્ખા રહેવાની સાથે આંતર મનથી પણ ચોખ્ખા થઈ જવાનું કહેતો હતો. અને સૌથી મોટી વાત વારંવાર કહેતો હતો. આ મોટેલ એની એકલાની નથી પણ જ્યાં નીતિ મત્તા અને વહીવટ ની વાત આવે ત્યાં આપણા સૌની એકતા અગત્યની છે. એ ત્યારે જ થશે જ્યારે આપણા સૌનાં મન સાફ હશે. મારો ઉકળાટ સૌથી વધુ તે મારું અને તમારું તેમ મન દીપકે કર્યું શક્ય છે આ તિરાડ આગળ વધે અને આ પ્રોપર્ટી નાં ભાગલા પડે તે અયોગ્ય છે.

દીપક ફરીથી લજ્જીત થઈને બોલ્યો ” હર્ષદ મોટા હવે એક વખત ભુલ થઈ ગઈ છે અને તેની સજા પણ મળી ગઈ છે. હવે આવી ભુલ હું અને અરૂણા કદીનહીં કરીયે”

 

 

૮૦૦. રિવર વોક પ્રકરણ ૪ રેખા પટેલ (વિનોદિની), ડેલાવર

” જુવો દીપકભાઈ આ મોટેલ અમે એક બાળકની જેમ સાચવી છે. આટલા વર્ષોમાં અમે પૈસા કરતા એક શાખ બાંધવા માટે વધારે જહેમત ઉઠાવી છે. તો પ્લીઝ તમે મોટેલનું નામ ના બગાડે એ રીતે કામ ચલાવજો.” કોણ જાણે મંગલાએ પતિને રસ્તો તો સૂચવ્યો હતો પરંતુ એની ઉપર ચાલવાનો જીવ ચલાતો નહોતો. છેલ્લા પચીસ વર્ષોથી આ મોટેલને જતનથી સાચવી હતો. અને એટલેજ જાણીતા લોકો મોંધી હોટેલ કે મોટેલમાં જવાનું છોડી અહીજ રીપીટ કસ્ટમર તરીકે પાછાં આવતા. અને ફ્રેન્ચાઈઝ તરફથી કાયમ સ્ટાર રીવોર્ડ મળતો હતો.

“અરે મોટીબેન તમે જરાય ચિંતા ના કરશો હું અને અરુણા તમારી જેમજ બધું સંભાળી લઈશું. મહિનો તો આમ નીકળી જશે.”

છેવટે મરતી માનું મ્હો જોવા માટે બંને પતિ પત્ની આ બંનેને ઢગલાબંધ સલાહ સૂચનો આપી એર ઇન્ડીયા એરલાઈન્સમાં જેએફકે એરપોર્ટ થી અમદાવાદ સરદાર વલ્લભભાઇ એરપોર્ટ જવા રવાના થઇ ગયા.પ્ર.

આ એક મહિનો દીપક આપણે આ મોટેલના માલિક છીએ. હું તો કહું છું બને એટલા વધારાના ડોલર્સ બનવી લઇએ. બાકી આ જોબમાં શું ભલીવાર આવશે. વધારામાં આપણી પાસે ગ્રીનકાર્ડ પણ નથી. આતો વર્ક પરમીટ મળી છે તો બે ત્રણ વર્ષ આમજ નીકળી જશે.” અરુણાએ તેની કુટિલ બુદ્ધિ આગળ કરી.

“તું જરાય ચિંતા ના કરીશ, મેં બધુજ વિચારી લીધું છે. જો બાજુમાં બનતા ગવર્મેન્ટના એક મોટા પ્રોજેક્ટ માટે ઘણા મેક્સિકન અને બીજા લેબર કામ કરનારા આવી રહ્યા છે. આમતો આપણે તેમને અહી રૂમો નથી આપતા પણ હું આપીશ. અને બીજું ઘણું મગજમાં છે. તું જોતી રહે.” કહી આંખ મીચકારી મોટેલની બહાર નીકળી ગયો.

થોડીવારમાં તો આઠ દસ માંકેસીકન અને બીજા વર્કરો તેમનો સામાન લઈને આવી પહોચ્યા. આ બધાને ઓછા પૈસે અને રોકડમાં રૂમો આપવાની વ્યવસ્થા થઇ હતો. જે બધાજ ડોલર્સ સીધા દીપકના ખિસ્સામાં જતા હતાં.

એ સાંજે આઠ વાગ્યે બે રૂપાળી છોકરીઓ સાવ ટૂંકા અને તંગ કપડાં પહેરીને ડેસ્ક ઉપર આવી પહોંચી. તેમના ચહેરાના હાવભાવ અને મેકઅપને જોતાજ સમજાઈ જતું હતું કે આ લોકોનું કામ કેવું હશે. પુરુષોને ખુશ કરી ડોલર્સ કમાવવાનું કામ કરતી આ છોકરીઓએ પહેરેલા લો કટનાં તંગ બ્લાઉઝ તેમની છાતીના ભાગને ઢાંકવાનું કામ કરવાને બદલે વધુ ઉઘાડા કરતા હતા. દીપકતો આવી છોકરીઓને જોતાજ લાળ ટપકાવવા માંડ્યો. પરંતુ બાજુમાં અરુણાને જોઈ જાતને સંભાળી લીધી.

આવતાની સાથે એ બંનેએ જે મેક્સિકન ગ્રુપ આવ્યું હતું તેના લીડર જીમીની માહિતી માગી. દીપક સમજી ગયોકે તેમનું આજ રાતનું કામ શું હશે. આથી હિંમત ભેગી કરી તે છોકરીઓને દલાલે અહી બીજા કસ્ટમર અપાવવાની લાલચ આપી. અને તે બંને માની પણ ગઈ. આમ મારિયા અને સેન્ડીને પણ અહી મહિના માટે પરમેનેન્ટ ગ્રાહકો મળી ગયા.  સાથે દીપકને વધારાની આવક ઉભી થઈ ગઈ. આમ માત્ર એકજ દિવસમાં દીપકે ઘણું કરી નાખ્યું.

આમજ ત્રણ ચાર દિવસ નીકળી ગયા. હવે તો વીકલી રહેઆરાઓ થી માંડીને અહી કલાક બે કલાક રૂમ રાખી ભાડુતી સ્ત્રીઓ લઈને શરીરની ભૂખ સંતોષવા આવનારા લોકોની સંખ્યામાં પણ વધારો થવા લાગ્યો. અહી શર્ત માત્ર એટલીજ હતી કે દરેકે રોકડું ભાડું આપવાનું રહેતું હતું. એ બધાજ ડોલર્સ દીપકના ખિસ્સામાં જતા હતા.

એક રાત્રે અરુણાને માથું દુખતું હોવાથી તે આરામ કરવા બેડરુમમાં ચાલી ગઈ. મોટેલની ડેસ્ક ઉપર બેઠો બેઠો દીપક કોઈ હિન્દી સી ગ્રેડની ફિલ્મ જોઈ રહ્યો હતો. અને એમાં આવતા કામુકતા ભર્યા દ્રશ્યો જોઇને ઉત્તેજિત થઇ રહ્યો હતો. બરાબર એજ વખતે મારિયા કોઈ કામસર ત્યાં આવી ચડી. એને જોઇને દીપક શાન ભાન ભૂલી ગયો. ડેસ્ક છોડી મારિયાની પાછળ પાછળ હોટલના કોરોડોરમાં આવી ગયો. જમાનાની ખાધેલ મારિયા સમજી ગઈ હતી કે દીપકને શું જોઈએ છે.

મારિયાની હા ને સમજી જઈ દીપકે એક ખાલી પડેલો રૂમ ખોલી નાખ્યો. ખાસ કઈ શબ્દોની આપલે કર્યા વિના બંનેએ એકબીજાની જરૂરીયાત પૂરી કરી દીધી. હવે એક વાર લોહી ચાખેલાં વાધ જેવી દશા દીપકની હતી. મારિયાના સાથમાં દીપકને મેરવાનાનો નશો પણ ગમવા લાગ્યો હતો.,  મારિયાને તો ડોલર્સ સાથે મતલબ હતો. આમ દિવસો વીતવા લાગ્યા.

જ્યાં આવા આચારહીન ધંધા કરનારા લોકો આવતા જતા હોય ત્યાં ડ્રગ્સ જેવા નશા પણ ચાલતાજ રહે છે. જીમી અને તેના વર્કરો બધા આખો દિવસ કામ કરીને સાંજે ડ્રગ્સનું સેવન કરતા હતા. આથી તેમના આ શોખને સંતોષવા માટે મેથ્યુ તેમને જરૂરી નશાનો જથ્થો આપી જતો. તેમાં હવે દીપક પણ ભાગ પાડવા લાગ્યો હતો.

એ સાંજે લાલ ભૂરી લાઈટો ઝબકાવતી બે પોલીસ કાર મેથ્યુંનું પગેરું શોધતી મોટેલ સિક્ક્ષની ઓફિસમાં આવી પહોચી. દીપક અને અરુણાને અમેરિકન પોલીસ સાથે પહેલી વખત પનારો પડ્યો હતો.

ચાર પોલીસ વાળામાંથી બે અંદર ઘસી આવ્યા આવતાની સાથે દીપકની ઇન્ફર્મેશન માંગી સાથે અહી રોકાએલા ગેસ્ટ વિષે પૂછપરછ આદરી. દીધી. અહી રોકાએલા જીમીના ગ્રુપની વાત સાંભળતાં પોલીસે તેમના વિષે વધુ પૂછપરછ કરી અને રૂમ નંબર પણ માગી લીધા.  કારણ ડ્રગ્સ સાથે એક વખત જીમી પકડાઈ ચુક્યો હતો. આથી તેની રૂમની તપાસ કરવા માટે એક ઓફિસરે દીપકને સાથે આવવા જણાવ્યુ. વધારામાં તેમના રૂમોનું રજીસ્ટ્રેશન માગ્યું. આ સાંભળતાં અત્યાર સુધી તેમના દરેક સવાલોના સ્વસ્થતાથી જવાબો આપવાનો ટ્રાય કરતો દીપક હવે ખરેખર ગભરાઈ ગયો. રજીસ્ટરમાં આ બધાની એન્ટ્રી ના નહોતી આથી મોટેલ માલિકની ગેરહાજરીમાં ચાલતા ગોટાળાનો ખ્યાલ ઓફિસરને બરાબર આવી ગયો.

છેવટે દીપકને સાથે લઈને બંને ઓફિસર્સ જીમીની રૂમ તરફ ચાલ્યા.  ત્યાંજ મેથ્યુને જીમીની રૂમમાંથી બહાર ભાગતા જોઈ બધા પોલીસોએ તરફ દોડ લગાવી અને મેથ્યુ પકડાઈ ગયો. આ બધી ઘમાલમાં જીમીએ ડ્રગ્સનું પડીકું દીપકે પહેરેલા જેકેટમાં સરકાવી દીધું.

છેવટે જીમીના રૂમની તપાસ ચાલી પણ ખાસ કઈ પકડાયું નહિ. જીમીની તલાશી લેવાઈ રહી હતી એ દરમિયાન જીમીએ દીપક તરફ ધારદાર નજરે જોયું અને ઓફિસરને આ બધામાં દીપકનો હાથ છે એમ જણાવ્યું. કારણ તેને શક હતોકે દીપકે જાણીને તેને પકડાવી દીધો છે. આગલી રાત્રે મારિયાને લઈને બંનેમાં બોલાચાલી થઈ હતી. એ રાત્રે અરુણા વહેલી સુઈ ગઈ હતી આથી દીપકની ઈચ્છા મારિયા સાથે સમય વિતાવવાની હતી. જે જીમીના કારણે શક્ય બન્યું નહોતું.

તેની વાત સાભળીને બંને ઓફિસરે દીપકની તલાશી લીધી, જેમાં તેની પાસે થી પડીકું પકડાઈ ગયું. મેથ્યુ સાથે દીપકની પણ ધરપકડ થઇ ગઈ. દીપકે પોતાના બચાવમાં ઘણી આજીજી કરી પરંતુ આ અમેરિકન પોલીસો સામે બધુજ વ્યર્થ હતું. પીઠ પાછળ હાથ કરી હાથકડીઓ પહેરાવી દીધી.

આ બધું બનતા અરુણા ખુબજ ગભરાઈ ગઈ હતી. તેણે હર્ષદના મિત્ર મહેશભાઈને ફોન જોડ્યો. પંદર મિનીટમાં તેઓ આવી ગયા. અરુણાએ બધી વાત તેમને કહી સંભળાવી. સિવાય કે રજીસ્ટરમાં ગોટાળા છે. મહેશભાઈએ બે ત્રણ ઓળખીતાઓ ને ફોન લગાવી છેવટે એક વકીલની વ્યવથા કરી. બે દિવસ દીપકને બીજા કેદીઓ સાથે જેલમાં રહેવાનો કડવો અનુભવ થયો. અહી બીજા રીઢા ગુનેગારને કારણે શારીરિક યાતના પણ ભોગવવી પડી.

બે દિવસ પછી બેલના દસ હજાર ચુકવતા દીપકને રાહત મળી. જેમાં અત્યાર સુધી ભેગા કરેલા તેના બધાજ ડોલર્સ ખર્ચાઈ ગયા હતા. વધારામાં આ કેસ ન્યુઝમાં ચર્ચાઈ ગયો જેમાં મોટેલની ડેસ્ક ઉપર કામ કરનારે આવનારા ગેસ્ટની રજીસ્ટરમાં એન્ટ્રી નાખી નહોતી. એવી વાત આવતા ફ્રેન્ચાઈઝ સાથે ઓળખીતા બધા સુધી આ વાત પહોચી ગઈ. હતી.

દીપક અને અરુણાની હાલત તો ધોબીના કુતરા જેવી બની ગઈ હતી. મહેશભાઈએ એક સાચા મિત્રની ગરજ સારી, ઇન્ડીયામાં મંગલા અને હર્ષદને આખીય વાત ફોનમાં વિગતવાર જણાવી દીધી. અને છેલ્લા ઉપાય તરીકે હર્ષદના કહ્યા અનુસાર મહેશભાઈ એક અઠવાડિયા માટે પોતાનું કામ છોડી અહી મોટેલ ઉપર રહેવા આવી ગયા. હવે દીપકને માત્ર આપેલી રૂમમાં રહેવાનું હતું તે પણ હર્ષદ ઇન્ડીયાથી ના આવે ત્યાં સુધી.

જેમતેમ કરતા એક અઠવાડિયું વીતી ગયું. આ દરમિયાન ફ્રેન્ચાઈઝ માંથી ઇન્ક્વાયરી પણ આવી ગઈ હતી. જોકે હવે બધું વ્યવસ્થિતપણે ચાલી રહ્યું હતું. છતાં આવીને હર્ષદને આ બધાનો સામનો કરવાનો નક્કી હતો.

એરપોર્ટથી ઘરે આવતાની સાથે બંને પતિપત્ની માની વિદાયનું દુઃખ અને જર્નીનો થાક ભૂલી મોટેલના ખોરવાઈ ગયેલા તંત્રને સમેટવામાં ખોવાઈ ગયા.

” મહેશ તું ના હોત તો હું શું કરત, થેક્યું મિત્ર”

” હર્ષદ એક તો મિત્ર કહે છે અને ઉપર થી આભાર માને છે. આપણે એકબીજાના સુખદુઃખમાં કામ નાં આવીએ તો મિત્ર કેવા. ચાલ તું ચિંતા નાં કરીશ બધું બરાબર થઇ જશે. હા બાની અંતિમ વિદાયનું સાંભળી અમને ખુબ દુઃખ થયું છે. હું અને તારી ભાભી સાંજની રસોઈ લઈને આવિયે છીએ, તું નિરાંતે તારું કામ નીપટાવી લેજે, અને હા હજુ દીપક રૂમ નંબર પંચાણુંમાં રહે છે, તેનું હવે શું કરવું એ તારે નક્કી કરવાનું છે.” કહી મહેશભાઈએ વિદાય લીધી.

એ રાત્રે નાં તો કોઈએ દીપકને બોલાવ્યો નાં કશું જણાવ્યું. પરંતુ બીજા દિવસની સવારે રૂમ સાફ કરનારી મેડને દીપકને બોલાવ્યા મોકલી ત્યારે તેનાં બદલે અરુણા માથું નીચું કરી શરમિંદગીનો ભાવ ચહેરા ઉપર લઈને ઓફિસમાં મળવા આવી

” આવી ગયા હર્ષદભાઈ,મોટી બહેન ,” પછી તેણે થોડીવાર ચુપ રહીને આગળ ચલાવ્યું ” દીપકને બહુ તાવ છે માટે ગઈ કાલથી બેઠા પણ નથી થયા.”તેના અવાજમાં વેદના હતી જે સચ્ચાઈના સુર પુરાવતી હતી.

ભલે તું જા હું મોડાં તેને મળવા આવું છું કહીને અરુણાને વિદાય કરી. બંને પતિપત્ની મોડે સુધી થયેલી ભૂલો અને ચડેલા કામોને નીપટાવવામાં વ્યસ્ત રહ્યા. છેવટે બપોર પછી દીપકને મળવા રૂમ નબર પંચાણું તરફ વળ્યા.

” શું થયું તને, કેમ આટલી બધી ઘમાલ તને માફક નાં આવી કે શું? કે પછી અમે આવ્યા એટલે તને ટાઢિયો તાવ ચડી આવ્યો” હર્ષદનાં અવાજમાં સખતાઈ હતી, ગુસ્સો હતો.

” અમે જતા પહેલા તમને જણાવ્યું હતું કે ડબલ પગાર આપીશું. તો પણ તમે આવા હલકટ કામો કર્યા. હવે કાલે સવારે અહીંથી ચાલ્યા જજો એટલે અમે બીજા કોઈ કપલને રાખી શકીએ.” મંગલાએ કડવાશથી કહ્યું.

” જીજાજી અને મોટી બેન મને  માફ કરો, મારાથી લાલચમાં બહુ મોટી ભૂલ થઈ ગઈ છે. હવે હું અહી રહેવાને લાયક નથી બસ મને સાજો થતા સુધી રહેવાની રજા આપો.” કહેતા દીપક રડી પડ્યો.

આ બધું જોઇને હર્ષદ થોડો કુણો પડ્યો. અને અરુણા તરફ ફરીને બોલ્યો

” તેને જરા સરખો તૈયાર કરી દે હું ડોક્ટર પાસે લઇ જાઉં છું. ઉતાવળ કરજે ચાર વાગ્યે હોસ્પિટલ બંધ થઇ જશે.”

હર્ષદ તેને ઓળખીતા ઇન્ડીયન ડોક્ટરની પાસે લઇ ગયો. ત્યાં જરૂરી દવાઓ આપી અને ત્યાંજ તેના બ્લડનું  સેમ્પલ લઇ લીધું. હવે બે દિવસ પછી આવજો કહી તેને વિદાય કર્યો.

“વળી ઓછા ટકાનો પણ પાર્ટનર છે વધારામાં મંગલાનો ભાઈ છે એ બધું આપણું  કામ કર્યું છે વિચારી દીપકને દવાઓ ખરીદી આપી. અને બે દિવસ પછી રીપોર્ટ લઈને સીધા ત્યાંથીજ ચાલ્યા જવાનું કહી દીધું.

આ બધામાં મંગલાનો જીવ ભાઈ માટે બળતો હતો. એક મહિનામાં તેને આચરેલી ગેરરીતિઓ સાંભળી તેને સાચો રસ્તો શીખવાડવા માટે તેના તરફ કડક થવું જરૂરી છે વિચારી તે ચુપ રહી.

બરાબર સારવાર મળતા તાવ ઉતરી ગયો. બે દિવસ પછી ન્યૂયોર્કથી કોઈ મિત્રને બોલાવી દીપક અને અરુણા આ શાંત અને સગવડ ભરી જિંદગી છોડી હવે કામની શોધમાં ફરી બહાર નીકળ્યા. વચમાં ડોક્ટરની ઓફિસમાં રિપોર્ટ લેવા રોકાયા. મિત્રને બહાર બેસાડી અરુણા અને દીપક અંદર ગયા.

” આવ દીપક તારો રીપોર્ટ આવી ગયો છે. તને ફ્લુ હતો જેની યોગ્ય દવા આપતા હવે સારું લાગતું હશે કેમ?”

” હા સાહેબ હવે સારું છે બસ અશક્તિ વધારે લાગે છે. અને રીપોર્ટમાં શું આવ્યું” દીપકે પૂછ્યું.

” જો તું એચ આઈ વી પોઝીટીવ છે. એટલે કે તારા બ્લડમાં એઇડ્સ હોવાના પુરાવા મળ્યા છે. તારે બરાબર ઘ્યાન રાખવું પડશે તેની સમયસર સારવાર કરાવવી પડશે.” ડોકટરે તેને બાકીની ઘણી જાણકારી અને સલાહો આપી. વિદાય કર્યો.

દીપક સુન થઇ ગયો હતો અને અરુણા તો કાપો તો લોહી ના નીકળે તેવી બની ગઈ હતી. તે સમજી ગઈ હતી કે દીપકને આ રોગ ક્યાંથી આવ્યો. અને હવે પોતાનું શું? તેના શરીરમાં ધ્રુજારી વછૂટી ગઈ.

ન્યુયોર્ક જતા રસ્તામાં અરુણાએ તેમના મિત્રને પોતાને વહેલામાં વહેલી તકે ઇન્ડીયા પાછું જવું છે એવી ઇચ્છા દર્શાવી. હવે તેને પરવા નહોતી કે દીપક સાથે આવે છે કે નહિ.

” ભાઈ મારું પણ બુકિંગ કરાવી દેજે. હું પણ તેની સાથેજ ભારત ચાલ્યો જઈશ. અહી આવીને વહેલા મોટા થવાની ભૂલમાં સાવ વામણો બની ગયો છું. ”

અને તેણે પાછળ ફરી દયાનીય સ્થિતિમાં અરુણા સામે જોયું. પરંતુ અરુણા આ બધાથી દુર બારીમાં ઉંચે દુર આકાશમાં એકલ દોકલ કોઈ પણ સહારા વિના તરતી વાદળીને તાકી રહી હતી.

પેલા મિત્રે પ્રશ્ન પુછ્યો તમે લોકો ભાગવા માંગો છો પણ બે દીકરીઓ ઈના અને મીનાનું શું તે વિચાર્યુ છે?

૮૦૦ રિવર વોક ડ્રાઈવ, પ્રકરણ ૩ વિજય શાહ

સવારની શીફ્ટ ચાલુ થઈ ગઈ હતી. હર્ષદ મોટા ડેસ્ક્ટોપ ઉપર હતા. આદત પ્રમાણે ખેડુત પુત્ર ખેતર માં જઈને કામ કર્યા કરે તેમ તેઓ પણ કોંપ્યુટર ઉપર બધાં રૂમ જોતા હતા.દીપક ત્રીજા માળે અને પ્રદીપ ચોથા માળે હતા..હર્ષદ મોટાની આદુ વાળી ચા લઇને મંગલા નીચે આવતી હતી પાર્થ અને સપના નો સ્કુલે જવાનો સમય હજી થયો નહોંતો

દીપકે નાઈટ શીફ્ટ કરી હતી અને હર્ષદ મોટાએ તેને છોડાવ્યો હતો એટલે તે જઈને સુઈ જશે. તેમની ઈના અને મીના સપના નાં ક્લાસમાં જ હતી. પ્રદીપ અને હસુનાં બંને સંતાનો અર્જુન અને ધનંજય પાર્થ કરતા મોટા હતા. નવનાં ટકોરે સ્કુલ બસ આવતી જે આ બાળ મંડળને ચાર માઈલ દુર સ્કુલે લઈ જતી. બાર વાગે ગરમા ગરમ લંચ તૈયાર થતું જે પ્રદીપ ૬ ડબ્બા ભરીને લઇ જતો આ ડબ્બામાં હાંડવો, ઢોકળા, મુઠીઆ, ખાંડવી ભાખરો, પતેળીયા, ઢોકળી..ગોટા વિગેરે તો હોય જ અને પાછૂ અમેરિક્ન પેસ્ટ્રી, ડોનટ કે સેંડ્વીચ પણ હોય. ત્રણે ઘરનું ખાવાનું નીચેનાં રસોડામાં થતું. દરેક્ને ભાગે બબ્બે દિવસો આવતા અને રવીવારે જેને જ્યાં અને જે ખાવું હોય તેની છુટ. નાસ્તાનાં ડબ્બા ભરેલા અને મીઠાઇ આઇસ્ક્રીમ અને સીઝનલ ફ્રૂટ થી આખુ ફ્રીઝ ભરેલું જેને જેટલું ખાવુ હોય તેટલું ખાવાની છુટ પણ બગાડ ની બિલ્કુલ છુટ નહીં. એક કરતા વધુ વાર લો પણ લો તે પુરુ કરવાનું જ.

પહેલા ચા પુરી કરી કફ્ટેરીયમ માં કોફી પોટ નાં મશીનો ભરવા જતા મંગલા બ્રેડ બટર અને બેગલ મુકવા ગઈ ત્યારે સવારની હલચલ ચાલુ થઈ ગઈ હતી. કોફી પોટ ખાલી થતા હતા અને સવારની સલામ કહેતા બ્રેક ફાસ્ટ અનુકુળતા પ્રમાણે લેતા જતા હતા.

એક વટેમાર્ગુ અંદાજે સીત્તેર વર્ષીય કાઊંટર ઉપર ઉભો રહ્યો અને ચેક ઇન કરાવતો હતો ત્યારે જેમ્સ તેની બેગો લઈ તેની પાછળ શાંતિ થી ઉભો રહ્યો. હર્ષદે રુમની કી તૈયાર કરીને આપતા કહ્યું “સવારની સલામ. વેલ્કમ ઇન મોટેલ સીક્ષ. મી મેથ્યુ, આપ  કાફ્ટેરીયામાં જલ પાન કરો. સામાન્ય રીતે ચેક ઇન સમય ૧૧વાગ્યાનો હોય છે. આપનું ચેક ઇન નિયમો પ્રમાણે વહેલું ચેક ઇન છે. આપ અર્લી ચેક ઇન નો ચાર્જ ભરશો કે અગીયાર વાગ્યા સુધી રાહ જોશો?

તેને આ વાક્ય ન ગમ્યું હોય તેવું જણાતા હર્ષદે સલુકાઇ થી કહ્યું આપ ચા નાસ્તો કરો ત્યાં સુધીમાં અગીયાર વાગી જશે. અને થાક્યા હોય અને આરામ કરવો હોયતો બી માય ગેસ્ટ.કહી ચાવી ધરી.

મેથ્યુનું મોં પહેલી વખત મલક્યું.

મી પટેલ આપની ઓફર બદલ આભાર. હું માનું છું તેમ મોટેલ વ્સાયવયમાં પટેલો સફળ છે તેનું કારણ આપનો વ્યવહાર છે. એવું નથી કે તે હું જાણતો નથી અને મને તે વધારાનો ચાર્જ ભરવાનો ભારે પડે છે. પણ આપનો અંદાજ “બી માય ગેસ્ટ” કહેવાનો મને સ્પર્શી ગયો.

હર્ષદે કહ્યું ” થેંક્સ. આપનો રૂમ ૧૦૨ છે અહીંથી જમણી બાજુએ બીજો રૂમ છે આપ રૂમ ખોલો એટલે જેમ્સ આપનો સામન પહોંચાડે.”

મેથ્યુને હર્ષદ સાથે વાત કરવાનું ગમ્યું. ” મી પટેલ તમારો વાતો કરવાનો લહેકો મને એમ કહે છે તમે ફ્રેંચ જાણો છો.”

“હા વડીલ મને યુરોપ અને અફ્રીકાની ઘણી ભાષાઓ આવડે છે. આપ ચાહો તો આપની સાથે ફ્રેંચમાં વાત પણ કરી શકીશ.”

“સરસ તમને મળીને આનંદ થયો”

લગભ ૧ વાગે મેથ્યુનો ઇટંર કોમ આવ્યો ” તમને સમય હોયતો મેં તમારી પણ કોફી ઓર્ડર કરી છે  રુમ માં આપ આવી શકશો?”

“હા જરૂર.પણ હું કોફી ને બદલે ચા લઈને આવીશ. મારી પત્ની મંગલા તે સરસ બનાવે છે. આશા રાખું કે આપનો મુસાફરીનો થાક થોડો ઉતર્યો હશે.”

“હા તે તો ઉતરી ગયો છે. સાંજે ચારેક વાગ્યે નાયગ્રા જોવા જઈશ. પણ ત્યાં સુધી તમારી સાથે થોડીક વાત કરવી છે તમે આવો.”

“ભલે દસેક મીનીટમાં આવું છું.”છેલ્લી વાત ફ્રેંચમાં થઈ હર્ષદનો ્જવાબ પણ ફ્રેંચમાં હતો.

મેથ્યુ નાં રુમમાં પ્રવેશ્યો ત્યારે હાથમાં કીટલિ કપ અને ક્રીમનાં બીસ્કીટ લઈને હર્ષદ આવ્યો.

ફ્રેંચ લીબાશમાં સરસ દાઢી કરી અને તૈયાર થઈને મેથ્યુ રાહ જોતો હતો. પ્રેમ થી આવકારતા તે બોલ્યો ” મેં તો ખાલી કોફીજ ઓર્ડર કરી હતી.”

હર્ષદ કહે ” હા બીસ્કીટ તો હાઉસ ઉપર છે અને આપે કૉફી સાથે કશું ખાશો તેમ ધારીને હું સાથે લાવ્યો.”

“આ જ સાચી તાલિમ છે.હોસ્પીટિલાટીની.” કહી તે હસ્યો…

‘અમે બચપણથી એક વાત શીખ્યા છીએ અને તે આંગણે આવેલ અતિથિ એ ભુલો પડેલ ભગવાન છે. તેની સરભરા અમે સરસ રીતે કરતા હોઇએ છે. રોટલામાં થી રોટલો અને રાતે ઉંઘવામાટે ઓટલો આપવાને અમે ધર્મ સમજીયે છીયે.”

“બહુ સરસ વાત કરી.”

” અમારી સુરતીઓની વાત કરું તો લોકો કહે કે સુરતનું જમણ અને કાશીનું મરણ” કોફી પોટમાં ઉમેરી મેથ્યુને આપતા હર્ષદે કહ્યું.

મેથ્યુ કહે “ગઈ કાલે બફેલો ઉતરીને રાત રોકાયો હતો. ત્યાં જે અનુભવ થયો તે અને આજે અહીં જે અનુભવ થયો તે કહેવા આપને બોલાવ્યા હતા.”

“મોટેલ મોટેલમાં ફેર હોય છે..ખાસતો તેનાં મેનેજ મેંટમાં…”

” હા અહીં તો અમને ઘર જેવો મીઠો આવકાર મળ્યો પણ ત્યાં એવું ન હતું. ત્યાં મને સતત પરાયા હોવાનો અહેસાસ થતો હતોંં મિનિટે મિનિટે કાયદો અને ભાવો બતાવાતા હતા.”

” શક્ય છે તે મોટેલ માલિક કલાકોની પાળી ભરતો હશે.”

” ના તમારા જેવી સમજ તો નહોંતી જ કે આવેલ ઘરાક ત્યાં આવીને તેમના ઉપર ઉપકાર કરે છે. પૈસા તો બંને તબક્કામાં મળવનાં હતા પણ સારું વાતાવરણ ના મળે તો બીજી વખત કોઇ ત્યાં ન આવે તેવું બને.”

“જી”

” તમે હનીમૂન સ્યુઇટ બનાવ્યા છે તે જોવા મળશે?”

“જરૂર સર!”

“મોટેલ કરતા સો ફૂટ દુર છે પણ તે મોટેલ ૬ નીજ પ્રોપર્ટી છે” તેણે ઇંટ્રર કોમ ઉપર ્જેમ્સને બોલાવીને કહ્યું કે હનીમુન સ્યુઇટ્ની રીઝર્વેશન પોઝીશન અને તેની ચાવી લઇને ૧૦૨ માં તેમને આપી જાવ.

ચા કોફી પીવાઇ ત્યાં સુધીમાં મંગલા નીચે ચાવી લઇને આવી અને હનીમુન સ્યુઇટ્નું પબ્લીશ ફોલ્ડર લાવી.

જેમ્સ થોડોક આગળ જઈ સ્યુઇટ ખોલીને આવ્યો અને રૂમ ફ્રેશનર  છાંટીને આવ્યો. ભેજને દુર કરવાનો અને એસી ચાલુ કરી આવ્યો હતો.

તે બંને ફ્રેંચમાં વાત કરતા હતા તેથી મંગલાને સમજ ના પડી પણ એટલો તો ખ્યાલ આવ્યો કે તેની અને રોઝીની ૫૦મી લગ્ન તિથિની ઉજવણી થવાની હતી અને તે દિવસ માટે ભાવ તાલ ચાલી રહ્યા હતા.

હર્ષદે અને મંગલાએ સ્યુટ બતાવ્યો..સંખેડાનો સ્વીંગો અને અન્ય ફર્નીચર જોઇ મેથ્યુ નાં આશ્ચર્ય નો પાર ન રહ્યો. તેણે ફૉટા અને વીડીઓ લીધા અને પ્રસન્નતા વ્યક્ત કરતા કહ્યું આજે રોઝી આવે છે અમે હનીમૂન સ્યુઈટ માં મુવ થઇ જઇશું. અને જો તેને ગમશે તો અમે ત્રણે ય સ્યુઇટ સહિત ૨૫ રૂમ બુક કરાવશું. એક્વીસમી નવેંબરે.આખો ગ્રાઉંડ ફ્લોર અને કોન્ફરંસ રૂમ.

હર્ષદે કહ્યું આભાર સાહેબ.. અમે પણ આપને આપની સેરીમની નાં ઉજવણી સમયે ત્રણ સ્યુઈટ માં એક સુઇટ્ને ફલોરલ ડેકોરશન ફ્રી આપીશું અને રીઝર્વેશનનાં પૈસા પણ ઘટાડીશું. આપના આનંદનાં પ્રસંગને આપ જિંદગી ભર યાદ રાખો તેવું કંઇક કરી શું

સાંજે રોઝી આવી. મેથ્યુએ હનીમુન સ્યુઇટ  બતાવીને એટલું જ કહ્યું

“રોઝી હની આપણા સિનિયરોને આપણી ૫૦મી લગ્ન જયંતીની પાર્ટી અહી આપીયે છે. એક સ્યુઇટ માં આપણે અને બે સ્યુઇટ્માં બે સન અને ડોટર ઇન લો.”

“અને આપણા સીનીયર કપલ?”

“૨૫ રૂમ ગ્રાઉંડ ફ્લોર પર તેમને માટે રોકી લઈશું બરોબરને?”

“આખુ વીક એંડ ધમાલ કરીશુંને?”

મેથ્યુએ હર્ષદ સામે જોયું અને હર્ષદે માથુ ઝુકાવીને હા કહી. બે અઠવાડીયામાં તૈયાર થવાનું હતું એડવાંસનો ચેક આપતા મેથ્યુએ હર્ષદ સામે જોઇને કહ્યું ” દોસ્ત! ધ્યાન થી સાચવજે અમ બુઢિયાઓને.. અમે તો સારા વહેવાર અને આદરનાં ભુખ્યા છીએ.”

૨૧ નવેમ્બરથી ૨૪ નવેંબર ગ્રાઉંડ ફ્લોર દુલ્હન ની જેમ સજાવાયો. મેથ્યુ અને તેના મિત્રોને ભરીને એક બસ અને ૧૦ જેટલી કાર આવી. ન્યુયોર્કનું ક્રાઊડ હતું  સાથે સાથે તેમનું બેંડ પણ આવ્યું તેમના કૂક પણ આવ્યા. દરેક રૂમનાં રેફ્રીજરેટર અને બાર ભરેલા હતા. ઝકુચી ચાલતા હતા અને કોઇને કોઇ પણ જાતની તકલીફ ન પડે તેટલો સ્ટાફ અને બધાને તાકિદ હતી કે સૌને માન અને અદબભેર રાખવાનાં હતા.

મેથ્યુ અને રોઝી આખા ગૃપની શાન હતા.મિત્રો મૂડમાં હતા કોઇની તબિયત બગડે તો એંબ્યુલંસ તથા ડોક્ટર ની સગવડ પણ હાથવગી હતી. ફ્લોરલ એરેંજમેંટનાં વખાણ કરતા બધા થાકતા ન હતા. રવિવારે સૌ વિખરાયા ત્યારે મેથ્યુ બીલ ઉપરાંત હજાર ડોલરની ટીપ આપીને ગયો. અને કહેતો ગયો તેનાં મિત્રો પણ રાજી છે હવે કોઇક ને કોઇક્ની ઉજવણી અહીં થશે પાછળથી નાયગ્રાનાં અવાજે સૌને ઘેલા કર્યા હતા ખાસ્તો કેનેડા તરફથી થતી રંગીન લાઈટથી ઉદભવતા દ્રશ્યોમાં સૌને ડાંસ કરવાની મજા આવી હતી.પાછલી ઉંમરે સૌ જિંદગીને માણતાં હતાં

સ્ટાફમાં ટીપનાં કવર હર્ષદે  રોકડમાં વ્હેંચાયા. મંગલા એ હર્ષદને અને સ્ટાફ્ને પરિક્ષા સફળતા પૂર્વક પાસ કર્યા બદલ અભિનંદન આપ્યા

*****

પ્રદીપ અને હસુ અલાસ્કાની ક્રુઝમાં નીકળ્યા તેને બીજે દિવસે ગામમાંથી ફોન આવ્યો બા બીમાર છે તાબડ્તોબ આવો ઝાઝા દિવસો કાઢે તેવું લાગતું નથી.

” હર્ષદ મારું તો માનવું છે કે તમે એકલાજ ઇન્ડિયા જઈ આવો. આપણે બંને જઈશું તો આપણી  આ મોટેલને કોણ સંભાળશે?” મંગલા હર્ષદને સમજાવતા બોલી.

” જો મંગલા બીજો કોઈ પ્રસંગ હોત તો હું જઈ આવત કે તને એકલી મોકલી દેત. પણ આ વખતે લાગે છે મમ્મી નહિ બચે. હું દીકરો છું છતાં પણ મમ્મીનો જીવ તારામાં વધુ છે. તને નહિ જોવે તો દુઃખી થશે. અને મારે તો જવું જ રહ્યું. હવે તું કહે તેમ ખરું.”હથિયાર નાખી દેતા હર્ષદ બોલ્યો.

તો હવે એકજ રસ્તો છે.  દીપક અને અરુણાને માથે આંખ મીંચીને જવાબદારીઓ નાખીને નીકળી જઇયે, આમ પણ શિયાળાની શરૂઆત છે તો નવેમ્બર મહિનામાં ટુરિસ્ટ ઓછા રહેવાના પરિણામે વાંધો નહિ આવે. માંડ અડધી મોટેલ ભરાશે. તો એ બંને સંભાળી લેશે. તમને શું લાગે છે?”  મંગલાએ છેલ્લો રસ્તો સૂચવ્યો.

” હા આમજ કરવું પડશે. એ બંને જાતે બધું કરી શકે તેમ નથી. છતાં આપણી પાસે બીજો કોઈ વિકલ્પ પણ નથી. પડશે તેવી દેવાશે.” માથું ધુણાવી હર્ષદે હામી ભરી દીધી.

બીજા દિવસે સવારે દીપક અને અરુણાને બોલાવી હર્ષદે આખીય બીના કહી સંભળાવી. અને જો તેઓ મહિનો મોટેલ સંભાળે તો ઇન્ડીયા જઈ આવવાની વાત મૂકી. સાથે જરૂર હશે તો થોડે દુરની મોટેલ વાળા મહેશભાઈ મદદ માટે આવશે.

” અરે હા એમાં શું હર્ષદભાઈ અમે બધુજ સંભાળી લઈશું. તમે નચિંત બનીને જઈ આવો. હવે ઘણું બધું અમે શીખી ગયા છીએ. અને તમારા મિત્ર બેન્કિંગ કે બીજું કઈ કામ હશે તો આવશે એટલે વાંધો નહિ આવે.” દીપકે કોન્ફીડન્સ થી કહ્યું.